Dur ve Nefes Al
İnsancıklar Dostoyevsky'nin ilk romanı. Bazı insanlar vardır, gösterir kendini, bilirsiniz bir şeyler olacak. Beklemeniz gerekmez uzun yıllar boyunca. İşte 23 yaşındaki Dostoyevski de böyle İnsancıklar'da. En sona yazacağım şeyi şimdi yazayım bari. O yaşında yazdığı böyle bir roman, nedense bana 
Ramazan Kudat'u hatırlattı.
Öncelikle kitabın yazarı 
Selahattin Tomar 'a teşekkür etmek istiyorum. İşitme engelli bireylerin yaşadığı toplumsal sorunlara bir nebze de olsa farklı bir bakış açısı getirdiğini düşünüyorum.
Çok daha uzun ve detaylı olmasını dilerdim, yarım saat gibi bir sürede bitirdim zaten. Kitabın konusu insanı içine çekmeye yetiyor da artıyor.
Kitabın dili hakkında konuşmak gerekirsek, konuşmalarda ağızlara önem verilmiş. Yani bir taşralının konuşma tarzıyla bir kentlinin konuşma tarzı bir değildir. İşte yazar bu farkı koyarak tam bir ''Türk'' öyküsü yazmıştır. Ayrıca konuşmalardan kişinin nasıl bir karakterine sahip olduğunu az yada çok anlıyorsunuzdur. Bu yönden kitabı sevdim aslında.
Dışında değinmem gereken nokta, bazı yerlerde zaman ekleri karışmış sanırım. Bir de birkaç yerde küçük yazım yanlışları gördüm.
Dışında kitaba ulaşmak isterseniz yazarın profilindeki linkten E-Kitap olarak kolaylıkla okuyabilirsiniz. E-Kitap konusunda da hiç kuşkunuz olmasın, gerçekten çok rahat okuması.
Benden bu kadar...
