Normal zamanlarda, kapitalist bir ekonomi asla ürettiklerinin tamamını tüketemez(...)
Diğer yandan, savaş zamanında ihtiyaç duyduklarının tamamını üretmekte zorlanır, çünkü kâr edeceğini düşünen birisi olmadığı sürece hiçbir şey üretilmez.
Sayfa 49Kitabı okuyor
Canım efendim,
Oturdum temmuz sıcağında bir ikindi sonrası size yazıyorum.
Çünkü herkes biraz hayal kırıklığıdır.
Çığlık çığlığa uyanmamı gerektiren rüyalar görüyorum. Fakat gecenin bir vakti uyandığımda terden ölecek gibi olmak yerine buz gibi hissediyorum kendimi. Donup kalmışım sanki gördüklerim karşısında. Ne gördüğümü bilmiyorum, aslında anlatamıyorum. Dün gece hiç uyumadım. Belirli bir saat uykusuz kalırsan hayatındaki tuhaflıkları ikiyle çarpman gerekiyor galiba. İçimden bir ses sürekli benimle konuşuyor. "Böyle olmaz lan." diye tokatlıyor beni. Dişlerimden kan akıyor, bir şey yapmamı istiyor sanki. Elimden hiçbir şey gelmiyor. Dünden beri bir şey yemedim. Midemdeki asitler diğer organlarıma sıçrıyor galiba. Galiba diyorum çünkü bir bok hissetmiyorum. Bunu da klozet kapağının dibinde oturmuş yazıyorum. Elimde kirli bir el bezi, mermerlerde kurumuş kan lekeleri, silinmiyorlar. Geçmeyecek korkuyorum. Dudaklarımın arasından akan kan olmasaydı daha çok yazardım. Hiç susmazdım. Kustuklarıma bakıyorum şu an. Babamı görüyorum, elinde kemer. Çok korkuyorum, çok korkuyorum... Lütfen bir şey yapın...
"Sana bir kez daha tutuldum..."
Merhaba sevgili. Umarım güzel bir bayram geçirmişsindir. Ben İstanbul'daydım. Senin şehrinden, sana da zamanında bahsettiğim iki arkadaşımdan birisi geldi. Birkaç kez onunla buluştum, onun dışında tek başımaydım. Alıştım sevgili :)). Bugün yine bir şeylerin yıl dönümü. Yine kim bilir ne için yazmaya başladım değil mi sevgili, kim bilir o gün
Sevgili Bilge, bana bir mektup yazmış olsaydın, ben de sana cevap vermiş olsaydım. Ya da son buluşmamızda büyük bir fırtına kopmuş olsaydı aramızda ve birçok söz yarım kalsaydı, birçok mesele çözüme bağlanamadan büyük bir öfke ve şiddet içinde ayrılmış olsaydık da yazmak, anlatmak, birbirini seven iki insan olarak konuşmak kaçınılmaz olsaydı.
biraz cesaretim olsaydi ya da en ufak bir umudum her seyi birakir ona kosardim.. bunu yaziyorum cunku sizin benim yaptigim hatayi yapmanizi istemiyorum. aska dair en ufak bir umudunuz varsa hicbir seye aldirmayin ve sevdiginizin pesini birakmayin. unutmayin gercek ask insanin karsisina bir kere cikar. ya ciktiginda anlamazsam diye korkmayin sakin, anlayacaksiniz.