Uzun zamandır buraya yazmıyorum duygularimi düşüncelerimi. Bugün yazmak istedim. İnsan bazen derdini hiç tanımadığı insana anlatmak istiyor.Çünkü bazen yanındakiler bile onu anlamıyor. Muhtemelen sileceğim ama yine de yazmak istiyorum.
Üniversiteyi ilk kazandığımda en çok istediğim şey kendi ayakları üzerinde duran güçlü bir yağmur olmak, utangaçlığı yenmek. Çok şükür elimden geldiğince başardım. Şimdi ise istediğim şeyse elde ettiğim o diplomanın hakkını verebilmek, mesleğimi yapabilmek. Sadece stajdan kalan öğrencilerim olmasına rağmen beni unutmamaları, sevgiyle hatırlatmaları o kadar mutlu ediyor ki. Atanırsam daha güzelini yapacağım biliyorum. Ama saçma salak bir sisteme denk geldim çoğu arkadaşim gibi ve yanlış bir dönemde mezun oldum. Tekrar hazırlansam da fark ediyorum eskisi gibi değilim. Her geçen gün sağlığımı kaybediyorum. Yeni yeni hastalıklar çıkıyor ama hiçbir şey olmaz yine de bin şükür. O küçük öğrencilerime ne zaman kavuşacağım o zamanı görecek miyim bilmiyorum ama bildiğim bir şey varsa elimden geldiğince mücadele edeceğim. İnşallah bir gün olacak o gün geldiğinde umarım içimdeki sevgi, heves aynı kalir. Geç olsun güç olmasın. Bu akşamki duam ise umarım emek veren, isteyen herkese de tez vakitte en güzel şekilde nasip olur mesleğini yapmak. İyi geceler.
Kpss günleri çok hızlı geçiyor yetişemiyorum
( Buraya sağlık a atandım yazmak istiyorum)
sanırım içimdeki sikimsonik düşünceleri dökeceğim. insanlardan midem bulanıyor, yaptığım her iyilik suistimal edildi ve saf bi gerizekalı olmam boktan olaylar yaşattı. beni bu hayata tutan tek şey yazmak ve filmler oldu. sinemayı seviyorum ve gerçekten çok güzel. bir yandan senaryo yazma çabam ve hayatımdaki sorumluluklar beni yıktı. ben. sadece ölmeden önce güzel izler bırakmak istiyorum. çünkü biliyorum ki bu dünyaya karşı sorumluluklarım olmalı. öğretmeyi ve yeni bakış açısı sunmayı seven biriyim. hırslıyım ve inatçıyım, uğraşmayı severim. topluma yararlı olacak şekilde çalışmak benim için cenneti bile ifade edebilir. okuduğum kitaplar beni geliştiriyor ve yazarak insanlara öğrendiklerimi anlatmaya devam ediyorum. alıntı paylaşmak bile okuyan kişinin bakış açısını değiştirebilir. boktan kişiliğimle yazdıklarım çok çelişiyor, benim tek soluklanma alanım yazmak oldu..
03.06/Fakat Asla Ümitsizliği Değil...
Merhaba güzel sevgilim :). Nasılsın? Bak bizim günlerimiz başladı. Bugünü hatırlıyor musun? İki sene önce bugün yaşadıklarımızı hatırlıyor musun? Ben unutmuyorum. Tır parkını hatırlıyor musun sevgili? Dere kenarını hatırlıyor musun, orada annenle telefonda konuştuğunu hatırlıyor musun? Teyzenlere yakın olduğunu söylemiştin, o yüzden oranın uygun
Ayakkabılarını kapımın önünde görmeyi istiyorum.
Çünkü bu, çünkü bu seni seviyorumun içine nal salmak demektir.
İnanmazsın bir taşra kurmuşlar
Aynı bize bakıyor.
Bi yanım, bi yanım Asaf Halet söylüyor diğer yanım fabrika
Bi şiiri birkaç kalemle yazmak lazımdı geliyor bana
Tüm hayatım boyunca en saçma en gereksiz olarak bulduğum duygu aşktı. Makalelerimde yalanladım. Yazdığım ama yayınlamadığım tüm kitaplarımda aşka dair tek bir kelime yazmadım. Düşündüm ki sadece insanların "aşk " olarak nitelendirdiği şey sadece nikotine ya da daha zararlı olan şeylere olan bağımlılıktan farklı değildi. Bugün 22 yaşındayım ve hala aynı düşüncedeyim. Ama tüm insanların yanıldığı bir şeyi dile getirmek istiyorum. Birini sevmekle birine aşık olmak arasında dağlar kadar fark var. Sevgi aşk gibi süresi olan bir şey değil. Devam eden, tükenmeyen, her gün artarak devam eden bir duygu. Kendinizi bu kadın kilolu da olsa güzel, bu adam kel de olsa yakışıklı diyebilmekle ilgili çünkü mesele dış görünüş değil. Tüm mesele hissiyatla ilgili. Kimisi size çıkıp diyecek ki hayat kitaplardaki ya da dizilerdeki gibi değil. İnanmayın. Eğer öyle bir sevgi yoksa insanlar neylerden esinlenerek böyle şeyler yazabiliyor. Bekleyin. Sevmeyi bekleyin. Sevilmeyi bekleyin. Ama seviliyorum derken sizi kıranı sevmeyin. Çünkü insan sevdiğini kıramaz üzemez. Sevgili kelimesinin kökü gibi sevgiliyle ilgili sevgiye dair olanı bekleyin.
Tüm bunları ansızın gökyüzüne bakarken yazmak içimden geldi. Kimler okur görür bilmem ama yalnızım diye üzülmeyin, yalnız olmaktan korkmayın.
Belki yalnızlık size verilmiş bir ödüldür.