Can Yücel
@yclbng
4 okur puanı
Nisan 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Sabitlenmiş gönderi
Kimileri vakti kendine ayırdığı için yalnızlaşıyor, Kimileri kendilerine vakit ayrılmadığı için.
"Kendimi üzüp bitiriyorum, ne yaptığımı da bilmiyorum. Dün de, önceki gün de, daha önceleri de hep kendime eziyet ettim. Ancak şimdi iyiyim. Artık kendime eziyet etmem! Ama, ya hiç iyileşmezsem? Aman Tanrım... Bütün bunlardan öylesine bıktım, usandım ki!"
Sayfa 169Kitabı okuyor
Ah bu dünyada herkes kendini, sadece kendini, hatta başkalarının zararına olarak kendini mi düşünürdü?
Sayfa 172Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
"Yeter ki," diyordu, "bu zorluklar karşısında irademi ve aklımı koruyayım, sırası gelince işin bütün ayrıntılarını, en ince noktalarına kadar öğrendiğim zaman bu zorlukların hepsini yenerim." Gelgelelim iş bir türlü başlamıyordu. Kararlarının kesinliğine her zamankinden daha az inanmaya devam ediyordu. Saati gelince de işler bambaşka, adeta umulmadık, hatta, hemen hemen beklenmedik bir biçim aldı.
Sayfa 121Kitabı okuyor
kendi yükselttiği hayalindeki hedefin ne kadar kendinden büyümüş, var olmayan, kuruntudan ibaret bir şey olduğunu görüyordu.
"Evet, tıpkı ben," diyordu. "Eğer bütün acılarım bir ses bulsaydı hiç şüphe yok ki bu kadar vahşi, bu kadar insandan kaçan, bu kadar mutsuz olur, bu kadar ümitsiz ve karanlık olurdu."
Sayfa 112Kitabı okuyor
Dünyada huzur ve rahatın hep şüpheden doğduğunu görüp kendini kederlendiren şeylerin de hep kendi hayal gücünün, kendi seçimlerinin ürünleri olduğunu düşünerek kendine, ruhuna karşı bir şey yapamadığından, kendini iyileştirmek için bir çare bulamadığından, deliren bir gazap ve öfke hissediyordu.
Sayfa 100Kitabı okuyor
"Azıcık fedakârlığa razı olmayınca hiçbir şey uygulanabilir değildir."
Sayfa 83Kitabı okuyor
"Onun yerinde ben olsam ilk haftadan bunalırım. Zaten ben hiçbir şeyden memnun olmamak kısmetiyle doğmuş değil miyim?"
Sayfa 79 - KoridorKitabı okuyor
Can Yücel tekrar paylaştı.
"...bana onu hatırlatabilecek herkesten ve her şeyden uzak durmalıyım."
Vincent Van Gogh
Bu tuhaf sözlerine rağmen yüreğine büyük bir ağırlık çökmüştü. Boş kalan sıraya oturdu. Düşünceleri darmadağındı. Hem şu dakikada, herhangi bir şey üzerinde düşünmek ona çok zor geliyordu. Şimdi büsbütün kendinden geçmeyi, her şeyi unutmayı, sonra uyanarak, yeni bir hayata başlamayı istiyordu.
Alıştılar da... Ağladılar mağladılar, ama yine de alıştılar... İnsan denilen şu aşağılık yaratık neye alışmıyor ki...
Sayfa 63Kitabı okuyor
Her insanın, hiç olmazsa gidebileceği bir yeri olması gerekmez mi? Çünkü öyle zaman oluyor ki, insan hiç değilse gidebileceği bir yere ihtiyaç duyuyor.
Sayfa 47Kitabı okuyor
Tuhaf bir gülümseyişle. "Hem zorlu bir işe girişmek istiyorum, hem de saçma sapan, ufacık şeylerden korkuyorum," diye düşündü. "Hımm... Evet... Her şey insanın elindedir, insan sırf korkaklık yüzünden ne fırsatlar kaçırıyor. Gerçek bu işte... İnsanların en çok neden korktuklarını bilmek ne ilginç bir şey olurdu. Herhalde her şeyden çok, yeni bir adım atmaktan, söyleyecekleri yeni bir sözden korkuyorlar...
Sayfa 32Kitabı okuyor
