Bana öyle görünür ki, sevdiğinin yalnız dış güzelliğinden yararlanan kişi, bir tarlanın ürün kiracısı gibidir: Yararlandığını daha değerli duruma getirmeyi umursamaz; tersine, yalnız ondan olabildiğince yarar sağlamaya bakar. Ama, gönülden gönüle sevgi besleyen kişinin durumu başkadır; o tarlanın sahibi gibidir, sevdiğine daha bir değer kazandırmak için elinden geleni yapar.