Her İşin Başı İslâm
Muaz Ibni Cebel Radiyallahu Anh’den rivayet edildiğine göre Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem şöyle buyurdu:
“- Tamamıyla işin aslını (başını, temelini) haber vereyim mi sana?”
“- Ver, Ya Rasûlallah!”
“- İşin başı (aslı) İslâm’dır...” ( Tirmizî, İman 8; İbn Mâce, Fiten 12; Ahmed b. Hanbel, Müsned, V, 231, 236, 237)
Her şeyin temeline İslâm’ı
Cesaret Arapça Vadiyi veya nehri geçmek aşmak Atılım yapmak atak olmak anlamındaki casara kökünden türetilmiş bir kelime genelde anlaşıldığı gibi korkusuzluk ile ilgisi yok korku duygusunun varlığında harekete geçme kararlılığını ifade ediyor Yani korku yoksa cesaret de yoktur korkuyla birlikte harekete geçme O korkuya neden olan etken veya durumu
Anladım
Aşkın hem ateş hem yağmur olduğunu
Kemiklerime kadar ıslanınca anladım…
Adildir Padişahım, yan tutmaz, emek yemez
İnanıp erkine yaslanınca anladım…
Sınırları karıştırdım deliliğin met cağında
Gerçeği, som gerçeği uslanınca anladım…
Fiziğini aşan yanık sesin yeni ufuklara
Nasıl pençe vurduğunu, seslenince anladım…
Aşkın fotoğrafı gözlerimde fer / kanat
Yürek sürekli zikir ile beslenince anladım…
Yaş dorukta, gönül hâlâ çıktığı yolun başında
Başım dağlar gibi sislenince anladım….
Bahaettin Karakoç
Doğum, yaşamın başlangıcıdır.
Bir insanın dünyaya gelmesiyle birlikte, yaşam serüveni de başlar.
Yeni doğan bir bebek, dünyayı keşfetmeye, büyümeye ve öğrenmeye başlar.
Yaşam, keşiflerle, deneyimlerle, sevinçlerle ve zorluklarla dolu bir yolculuktur. Her anıyla öğrenir, büyür, değişiriz. Yaşam, bazen bize güzellikler sunar, bazen ise bizi sınar.
Ölüm ise yaşamın doğal ve her canlının yaşam döngüsünün bir parçasıdır. Ancak ölüm, sadece bir son değil, aynı zamanda yaşamanın devamıdır. İnsanların ardında bıraktığı miraslar, hatıralar ve etkiler, onların ölümsüzlüğünü sağlar.
Ölüm, her hikayenin son cümlesidir.
Ama ölüm, yaşamın sonu değil, hikayenin sonudur; ve fakat hikaye, ölümsüzdür.
Ancak ölümün ardında bıraktığı anılar, izler ve etkiler sonsuzluğa uzanır.
Ey kara toprak, şimdi aldın mı onu?
Yüreğimizde yangın, gözlerimizde yaş oldu.
Güneş düşerken ufuklara, o bir daha doğmayacak mı?
Sesini duyamayacak mıyız artık, o güzelim tınıyı?
İnsanın ruhu, bir şekilde yaşamaya devam eder; sevdikleriyle, hatıralarıyla, eserleriyle.
Her ne olursa olsun, ölümün karanlığıyla yüzleşmek insana yaşamın değerini hatırlatır.
Çünkü ölüm, yaşamın ta kendisidir; ikisi birbirini tamamlayan, birbirine karışan birer parçadır. Ve belki de ölüm, insanı gerçekten yaşamaya davet eden en derin sırdır...
Keşke hiç kimse ölmese.... 😔
Yeni bir gün beni,
Yeni ufuklara çağırıyor.
Sayfa 19 - Öteki Yayınları Gece
şimdi
önce iberik yarımadasının kadınları ayaklandı
ışıklara gebe ufuklara doğru
ayakları sağlam yere basarak alev alev yollarda
masmavi gökyüzüne karşı
yaşamın vaadini doğrulayarak
geleneğe meydan okuyoruz
sıcak kiline biçim veriyoruz
acıdan doğmuş yeni bir dünyanın
bırakın da geçmiş kaybolsun hiçlik içinde
dünü niye aldıracağız ki
Kadın sözcüğünü yeniden yazmak istiyoruz
dünyanın kadınları ayaklandı önce
ışıklara gebe ufuklara doğru
alev alev yollarda
ileri ileri... ışıklara doğru 
Devrimci Kadınlar
Kendimiz olacağız diye kendimizi dünyaya kapatamayiz.Yahut dünya vatandaşı olacağız diye ayağımızın bastığı toprakları görmezden gelemeyiz. Bu ikisi arasındaki dengeyi doğru
kurmamız gerekiyor.
Bir toplumun hem sağlam köklerinin hem de açık bir ufkunun olması lazım. Köklerinizi korumak adına göğe bakmayı ihmal edemezsiniz. Yeni ufuklara açılmak adına
köklerinizden vazgeçemezsiniz.
Doğaçlama
Yolculukta, insan döner döner yalnızlığını severmiş.
Sayfalar arasında dolaşırken insan, kelimelerin derinliğinde ki yalnızlığını
severmiş. Bir fincan çay eşliğinde, şiirlerle seyir halinde, düşünceleri sessizlikte
kaybolurmuş. Kim bilir, belki de en derin düşünceler, en güzel kelimeler
sessizlikte bulunurmuş. İnsan, yalnızlığın içinde