Çocuk annesinin isteğini daha da arttırarak içselleştirir, kusursuz olmaya çalışır ve bu imkansız olduğundan, kendini sürekli yenilgi durumunda bulur.
Sayfa 132Kitabı okudu
Yenilgi, olgunlaşmanın gerekli bir parçasıdır.
Sayfa 156Kitabı okudu
Evet, yaşamda zaferden çok yenilgi vardır. Ve gerçek yaşam bilgeliği de, “Onu nasıl yenebilirim?” den ziyade “Acaba nasıl iyi bir şekilde yenilebilirim?” denilen yerden gelişir.
Sayfa 88Kitabı okudu
Yenilgi ve zaferin yalnızca birer kelime olduğunu düşündüm; hangisine inanırsan o gelir seni sonunda bulur.
Sayfa 233
<<Ey iman edenler! Başınıza bir musibet geldiği zaman daha önce düşmanlarınızı iki kat musibete uğrattığınız hâlde şöyle dediniz:" Bu musibet başımıza nereden geldi? " Ey Resulüm! De ki:" Bu musibet kendi işlediğiniz günahtandır." Muhakkak ki Allah her şeye kadirdir. >> ( Âli İmrân, 165)
Musibet nereden gelir? Yenilgi nereden gelir? Bunların sebepleri nelerdir? Allahu Teala ayetinde bu soruların cevapları veriyor. Bunların asıl sebebi nefislerdendir, nefislere olan yenilgidendir. Asıl yıpratıcı yenilgi maddi yenilgiler değil, nefsi yenilgiler,nefislerin düştüğü iç yenilgilerdir... En tehlikeli olan ve onarılması güç yaralar açan asıl yenilgi; nefislere karşı olan iç yenilgidir. Zira nefsini Allahu Teala'ya kul etmiş, nefsinin geçici ve aşırı isteklerine Allah rızası için hâkim olmuş bir mümini hiçbir güç mağlup edemez...
Gerçeklerin dünyasında kötülerin cezalandırılıp iyilerin ödüllendirildii falan yoktu. Başarı güçlüye veriliyor, yenilgi zayıfın eline tutuşturuluyordu. Hepsi buydu.
Sayfa 229Kitabı okudu
Doğanın döngüsünde, zafer veya yenilgi diye bir şey yoktur yalnızca devinim vardır.
Sayfa 25 - Yenilgi nedir?Kitabı okudu
....
1908 Devrimi: Özgürlük, eşitlik, kardeşlik ve adalet
23 Aralık 1876, Haliç Tersanesi’ndeki Bahriye Nezareti’nde İngiltere, Fransa, İtalya, Avusturya-Macaristan, Almanya, Rusya ve Osmanlı heyetleri toplantı hâlindedir. Konu, Osmanlı’nın Balkan toprakları ve büyük devletlerin bu topraklar üzerindeki çıkarlarıydı. Batılı devletler ile Rusya
Zihnimi, varlığımı, eski kederli ve neredeyse cansız nesneyi aldım ve bu önemsiz şeylerin, otlarla çöplerin, yağlı yüzeyde yüzen enkazın tiksindirici, sahipsiz ve denize atılan parçalarının arasında hızla salladım. Yukarı zıpladım. "Savaş! Savaş!" dedim. Tekrarladım. Bu çaba ve mücadele; bitmek tükenmek bilmeyen savaş, parçalara ayrılmak ve yeniden bir araya gelmek - bu günlük savaş, yenilgi ya da zafer, insanın tüm dikkatini üzerine çeken kovalamaca. Yayılan ağaçlar bir düzene sokulmuş; yaprakların yoğun yeşilliği, incelerek dans eden bir ışığa dönüştü. Bunları ani bir cümleyle, geri getirdim. Onları kelimelerle, şekilsizlikten kurtardım.
Sayfa 282Kitabı okudu
düşmanı ve kendinizi iyi biliyorsanız, yüzlerce savaşa bile girseniz sonuçtan emin olabilirsiniz. Kendinizi bilip, düşmanı bilmiyorsanız, kazanacağınız her zafere karşın yenilgiyle de tanışabilirsiniz. Ne kendinizi ne de düşmanı biliyorsanız, sizin için gireceğiniz her savaşta yenilgi kaçınılmazdır.
Vazgeçtim!
Biliyor musunuz? Hiç kolay olmadı ama ben artık vazgeçtim. Dört nala koşmaktan hep yük taşımaktan, her koşulda anlamaktan anlamayana anlatmaktan vazgeçtim. Hırsın, perdesini kapattım. Hep görmezden gelip az ötede oyna dediğim çocukluğumun yanına gidip ona sıkı sıkı sarıldım. Ben bugün uzun zamandır ilk defa kendimi dinledim. Başımın üstünde yeri olanların bıraktığı boşluğa hayret ettim. Onlardan vazgeçtim, ayaklarıma beklentilerinin ağır taşlarını bağlayanlarının iplerini teker teker kestim, onlardan vazgeçtim. Başka türlüsü elimde değil diye üzülüyordum, elimde değil dediğim her şeyi sımsıkı avuçlarımın içinde buldum. Elimden geleni yapabildiğime ikna oldum ve vazgeçtim. Ben meğer bırakmak nedir bilmemişim. Dinlenmeyi zayıflık, geri çekilmeyi yenilgi ertelemeyi tembellik sanmışım. Gençliğimin incilerini dökmüşüm. Çocukluğumun hayallerini sökmüşüm ve annesinin bir tanesini hor görmüşüm. Adımı unutacak kadar kendimin uzağına düşmüşüm, özümü kaybetmişim, vazgeçince anladım. Ben bu sabah ayaklarımın ucunda uçurumu gördüm. Ben bugün vazgeçerek ruhumun ölümünden döndüm. Iyi ki vazgeçtim ben bugün. Bak söyledikçe nasıl rahatlıyorum? Vazgeçtim. Olmayanla bitmeyen kavgamdan, olanı kaybetme korkumdan, sürekli oldurma kaygımdan vazgeçtim. Yeniden başlayabilmek için, yeni hayaller kurabilmek için, içimde farklı sesler duyabilmek için vazgeçtim. Çevreme başka insanlar eklensin diye, iyi gelmeyenler eksilsin diye, yeni sahneler izlensin diye vazgeçtim. Hazır olunca kendi yoluma koyulayım diye vazgeçtim.
Gökhan Çınar
instagram.com/reel/C2hyHoUKvS...
Hayat hayattır sadece! Ölüm sadece ölümdür!
Esrime esrimedir sadece ve nefes sadece nefestir!
Ve sahiden de başaramazsam
En azından en kötüyü bilmek güzeldir!
Yenilgi, yenilgiden başka şey değildir,
Nasılsa daha beterini yaşayamam!
“Bir dik duruşun, kaç yenilgi, kaç gözyaşı, kaç kalp ağrısı, ettiğini bilemezsiniz.
Frida Kahlo
