4/10
Merhabalar, 
William Faulkner in daha önce 
Ses ve Öfke eserini okumuş ve hiç beğenmemiştim, açıkçası 
Yenilmeyenler i de beğendiğimi söyleyemem. İncelemeye geçmeden önce önemle belirtmek isterim ki inceleme spoiler içerebilir.
Eser Amerikan iç savaşı etrafında iki genç ve yaşlı bir kadının yaşadıklarını konu alıyor. Eserin dili akıcı olmaktan çok uzak ve çevirisi de pek başarılı değil. Ben eseri okurken zevk almadım. Karakterlerin düşüncelerini aktarmaktan çok gereksiz yere etrafından dolanilmis sürekli.
Bir diğer eleştirim içeriğe yönelik. Eser bir savaşı anlatıyor ve iç savaştaki güney eyaletleri açısından anlatılıyor fakat bu anlatilis bana göre aşırı yanlı bir bakış açısı. Kuzey sürekli suclanirken güney kendini savunan masumlar olarak yer alıyor. Eserde güçlü bir ırkçılığın yumusatilmasi mevcut. Güneyli "köle" sahipleri çok muhteşem, vicdanlı, hayırsever iş verenler gibi gösterilmiş. Siyahilerin yaşadığı acılar ve insanlık dışı tutum anlatılmak bir yana siyahiler, özgürlükten bile anlamayan ilkel yaratıklar gibi resmedilmiş. Başta eserin kahramanlarından Ringo olmak üzere neredeyse hiç bir siyahinin iç dünyası okuyucuya sunulmamis. Yaşanan iç savaş sadece masum güney in zalim kuzey tarafından işgal edilmesi gibi aktarılmış. Amerikan iç savaşı ve siyahilerin yaşadığı zulüm çıplaklığıyla ortaya konmamış ve yaşananlar basitleştirilmiş.
Eser kısa olmasına rağmen okuması kolay değil ve okuyucuyu yoran bir eser. Ben eseri kimseye tavsiye edeceğimi ve en azından çok uzun bir süre William Faulkner okuyacağımı düşünmüyorum.
Anladım ki, hayatı her yönüyle yaşayabilenler yaşıyor; yaşamayıp da bunun acısını yeterince derinden duyanlar, yazar oluyorlar.
Sayfa 156Kitabı okudu
“Toprağın insanlara değil, insanların toprağa ait olduklarına inanıyorlardı; toprak, insanlar ancak ona karşı doğru davranırlarsa, üstünde yaşamalarına izin verir, öyle davranmazlarsa, tıpkı pirelerden kurtulmak isteyen bir köpek gibi, silkelenip onları sırtından atarmış.”
Sayfa 36Kitabı okudu
Çalışmalarınızın değerini başkalarının sözlerinde, gözlerinde aramayın. Doğruyu size ispat edecek şey zamandır. Yazdığınız, çektiğiniz, ürettiğiniz ne varsa hep şunu sorun kendinize: Zamanla değer kazanacak mı? Zamana yenilmeyenler, gerçek değerine kavuşanlardır. Ürettiklerimiz yaşadığımızın, koruduğumuz değerler insanlığımızın ispatıdır.
Sayfa 61Kitabı okudu
Yaşamla edebiyat arasında derin bir uçurum bulunduğunu anladım - anladım ki, hayatı her yönüyle yaşayabilenler, yaşıyor; yaşayamayıp da bunun acısını içlerinde yeterince derinden duyanlar, yazar oluyorlar.
