Bugün kuzenimi kaybettim. Hala inanamıyorum öldüğüne yediğim içtiğim ayrı gitmezdi. Birlikte büyüdüğün birini kaybetmek ne kadar zormuş. Hangisine yenayım küçücük yaşta bıraktığın bebeklerine mi karına mı annene mi kardeşlerine mi yoksa gencecik yaşta seni kaybetmek mi? acıyı hücrelerime kadar ben hissettirmen peki onlar dayanabilir mi yokluğuna anılar gelmez mi gözümüzün önüne. durum yapıyorlar üzgünlütlerini ben inanamıyorum bile dileme gelmiyor o dört kelime kalbim yanıyor göz yaşlarım sel oluyor ama elimden hiçbir şey gelmiyor. bende yazıyorum burda çevremde kimse yok acılarımı yazıyorum. Birde ölüm var insan öleceğini bile bile yaşayan tek varlık galiba. Sonun mutsuz son ama sen her gün yeni bir güne mutlu bir başlangıçla başlıyorsun mutlu sonu beklemek umuduyla. Ne kadarda aciz varlıklarmışız bunu bugün daha iyi anladım. Hep sorgulardım günaha girmemek için içimden ama konu derinleştikçe öteliyordum ölümü öbür dünya dediğimiz yeri insanın yanında sevdikleri olmadıktan sonra cennetin veya cehennemin önemi varmıdır insan için? Bunuda hatlatacaz ağlayacaz feryat figan ciğerlerimiz parçalarcasına beğnimiz uyuşuncaya kadar düşünecez göz pınarlarımızda bir damla yaş kalmayacak hepsinj senin için akıtacaz. Sonra zaman geçtikçe unutulmayacaksın sadec hayat ve zaman sensiz yaşamayı öğretecek bize buda mükkemel bir mekanizma unutmuyorsun ama zamanla hafifliyor acıların. Ama sonsuza kadar geçmiyecek acın sadece hayat devam ettiği için bizde devam edecez bir sonrakine gelene kadar. Bizde bir çarkın içinde dönecez sensiz ama senin anıların ve acılarınla nurlar içinde uyu...
Bir gün bana, "Ben gündüzsem sen gece misin?" diye sormuştu. O gün ona sadece gülümseyebildim. Hayır değilim, diyemedim.
Çünkü benim bir yanım gün bir yanım gece, bense tan yeriyim.
Gecenin cesetleri bende saklı. Gün doğumlarıyla kendini aklamaya çalışan bir acizim. Sarı, kızıl sancılar; gece ve gündüzün, geçmiş ve geleceğin, bulunduğum saf ve ait olduğum kan arasındaki o çetin muharebenin en aleni kanıtı.
Bunu hissedecek diye korktum, elimi bırakır diye çok korktum. Bu yüzden gülümsedim.
O da gülümsedi. Ve gülüşü çok güzel.
Gördüğüm her şeyden daha güzel...
Sayfa 336Kitabı okudu
Aliye Aren'in Yaratıcı Yazarlık Ders Notları I:
•Takılıp kalmayı aşmanın yolu okumaktır. Yeniyi ortaya koyabilmek için eskiyi bilmek gerekir. Okumak eskiyi bilmenin bir metodudur.
•Hayat yazar için bir malzeme haline gelmeli. Kişiler, mekânlar, sözler, vs. notlandırılmalı. Kurgu yazarlarının özünde hayata farklı bakabilmek vardır.
•Elistist düşünmemeli. Güncel olan, hayatın içerisinde olan
Zerre’den küre’ye AŞK ola
yazmak istıyorum sana.Bildiğim,bilmediğim tüm dillerde..önce yazmak sonra küfretmek..! ! Derin bir iç çekişsin sanki,sanki yüzmekten yorulmuş ve bir okyanusta boğulmuş bir multeci..sanki dokuz doğurmuş bir anne,sen habil ile kabil'in hıncı,muhammed'in inancı,ibrahim'i yakmayan ateşsin..sen tanrının kendiyle monologu,sen yalnız bir