1k da ikinci yılımın adına ...
Şuan burada ikinci yılımı doldurmama yaklaşık olarak 1 saat var.
Ne desem bilemedim, en iyisi baştan başlamak o güne o hayatımın değişeceğine sonradan fark ettiğim o güne...
Aylardan Kasım soğuk bir mevsim günlerden 28 'i -Şuan hangi gün hatırlayamadım-. Daha liseye yeni başlamışım. Ne kitap okuyorum ne de başka bir şey . Sadece hocanın
Kimse benden bir olağanüstülük beklemiyordu . İsteseydim hiç çalışmadan da maaşımı almaya devam edebilirdim . Mazeretim de hazırdı . Ben daha yeniyim . diyebilirdim mesela ; ama demedim . Çünkü mazeret basit hedefleri olanlar için vardır ve benim basit hedeflerim hiç olmadı ...
Bay Golyadkin, bakışlarını kendi üstünde, odasının duvarlarında ve konuğunda gezdirerek, “Ben nasıl… yani ben size hangi anlamda yardım edebilirim ki, demek istiyorum?”
“Ben, Yakov Petroviç, size karşı ilk bakışta bir yakınlık hissettim ve elinizdeyse bağışlayın beni, size bel bağladım, bel bağlamaya cüret ettim, Yakov Petroviç. Ben… ben kaderine terk edilmiş bir insanım, Yakov Petroviç, yoksulum, çok acılar çektim, Yakov Petroviç, hem buralarda daha yeniyim de. O mükemmel ruhunuzun doğuştan gelen bazı özelliklerini öğrenince, adaşım…”
Hayat uzmanlık alanım hiç değildi. Ama hevesli ve yürekliydim.
Gördüğüm korkulu rüyaları bir ben bir de Allah bilirken. Ve ilk kez gördüğüm kente kendimi ilk kez gösterirken; gördüğüm rüya kendisinden başka kaç rüyanın tevili? Sınav sınav içindeydi. Kimi iyilikle, kimi kötülükle sınandım. Öyle canım yandı ki kimi, az kalsın kaçacaktım. Kimi, çöllere inen akşamın genişliğinde kalbime inşirah indi. Kalbim kendi darlığında genişledi.
Hayallerine amadeliğini gerçeklerine mahkumiyeti bozmayan öfkeli ruhum kısa cümlelerle konuşmayı sevse de biteviye uzun cümleler kurdum. Başlangıçta hayatın hep beni haklı çıkarmasından korktumsa da bir gün bana hayallerimi ne yaptığım sorulduğunda, onları israf ettiğimi söylemek mecburiyetinde kalmaktan artık korkum yok. Yeni sözcüklerim var çünkü benim. Daha da yeni sözcüklerim olsun istiyorum. Bilirim ki sözüm bittiğinde giderim. Ama eski sözcüklerle iktifa etmem düşünülmesin. Çünkü hayat kadar yeniyim. Artık küçük haberlerle oyalanamayacak kadar derin boğulduğum yer. Daha fazlasını istiyorum. Büyük haberi bekliyorum.
