Berf️️
@yercekimli_karanfill
Göğe bakalım
Mucize gerek bize
Eşitlik istediğimizi sananlar yanılıyor
Kim eşitlenmek ister hırsızlar ve katillerle!
Kadın cinayetleri politiktir!
anitsayac.com
2001 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Bittiği sanılan yerde başlayan hikayeler vardır. El sıkışıp ayrılınan yerde öyle bir deprem olur ki bazen, fark edebilen herkesin kalbini ve ruhunu sarsar. Ve ne acıdır ki, bunu oracıkta kalakalan, gidenin arkasından bakıp ağlamak ya da bir bira daha söylemek dışında hiçbir seçeneği olmayan o zavallı mağrur mağluptan başka kimse bilmez...
Bana, bitti denilen şeyin, bitti denilen yerde, bitti denir denmez nasıl bitebildiğini anlatabilecek biri varsa, söz ilk biralar benden. Saatlerce ağladıktan sonra makyajını tazeleyip alışverişe gidebilmenin aslında ne kadar normal olduğunu anlatabilirse biri bana, öldükten sonra ona organlarımı bağışlayabilirim. Birileri bana, bütün hafıza kuramlarına meydan okurcasına "unutmak istersem unuturum" diyebilmenin, üstelik söylemekle kalmayıp bunu yapabilmenin nasıl olduğunu gösterirse her sabah ekmeğini alıp evine kadar götürürüm yeminle. Balık tutmayı öğretmeyin bana, balık da vermeyin. Becerebiliyorsanız balık olmayı öğretin... N'oldu? Yemedi dimi?
Haydi dağılalım, çünkü kimse kimsenin umurunda değil! Haydi dağılalım, çünkü birlikteyken çok komik görünüyoruz! Haydi dağılalım, çünkü bu kadar bokluğa ancak yalnızken tahammül edilebilir!
Haydi dağılalım, çünkü biz birbirimizi acıdan öldürürüz!
Haydi dağılalım, çünkü "cehennem başkalarıdır!"
Sayfa 154Kitabı okudu
Suskunluğun evrensel asaletine sığınmak istedim.
Sayfa 108Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Genişçe bir park ayarlayın bize. Sonra ne yapacaksanız yapın kendi kendinize. Mülk de sizin olsun, hırs da... Geniş bir park verin sadece bize. Bize; beceremeyenlere, aranıza karışamayanlara, herkesin ölüsüne ağlayanlara, en ufak bir tebessüme aldanıp avlananlara, kitabı sizin gibi okumayanlara, inandığına sizin gibi inanmayanlara, köprü altı bebelerine, evden kovulanlara, tinercilere, kimsenin sevmeye yanaşmadığı çirkin kedilere, köpeklere, her sabah "ne işim var lan benim burada? diyerek yeni güne göz açanlara, annesinin hiç sevmediklerine, babasının hiç sevmediklerine, sevdiklerinin hiç sevmediklerine, devletin hiç sevmediklerine...
Sayfa 101Kitabı okudu
Şimdi ben başardım mı bu yaşamak oyununu, yoksa çuvalladım mı? Yani şimdi ben kazandıysam kim kaybetti? Ya da kaybettiysem kim kazandı? Ben kendime kaybettim diyerek Zenon'u anmanın tam sırası sanırım. Hayat dediğin tepeden trnağa paradoks be kaplumbağaların filozofu!
Sayfa 99Kitabı okudu
Az sessizlik. Daha az ağrı. Daha az insan. Biraz yeşil. Biraz yüksek bir yer...
Sayfa 98Kitabı okudu
Hayatın büyüyemeyen çocuğu gibiyim...
Sayfa 97Kitabı okudu
"Söylenmeyen her söz bilinçaltına yük olur"
Sayfa 95Kitabı okudu
Bazı durumlarda sizin ne olduğunuza siz değil de başkaları karar vermeli belki de. Başkaları size şair dediğinde şair sayılabilirsiniz evet ama ortalıkta ben şairim diye dolaşmanın da biraz arsızlık olduğunu düşünmekteyim.
Sayfa 94Kitabı okudu
Ne iş yaptığımıza göre pozisyon alan vahşi hayvanlara benziyoruz. Ona göre ciddiye alacağız ya da küçümseyeceğiz ya birbirimizi. Elli bin yıllık sosyal evrim bu kadar geliştirebildi bizi. Yaşasın antropoloji!
Sayfa 94Kitabı okudu
Kafka'nın ya da Sartre'nin kahramanları kadar sıkılıyorum en az.
Sayfa 93Kitabı okudu
Çünkü bir şeye dair, (her neye dair olursa olsun hiç fark etmez) kuvvetli bir hayal kurarsanız ve o, devletin rasyonel kurumlarında gözünüzün içine baka baka "çat!" diye kırılırsa derhal içinizdeki konuyu kapatırsınız.
Sayfa 91Kitabı okudu
Okullar sadece hayatı ve dünyayı değil hayal kırıklıklarını da öğrendiğimiz yerlerdir.
Sayfa 91Kitabı okudu
Ben olan ve olamayan her şeye katlanabiliyorsam sen orada o kadar güzelsin
diye katlanıyorum.
Sayfa 88Kitabı okudu
Boktan bir hayata katlanabilmemiz için değil mi zaten kelimeler?
Sayfa 85Kitabı okudu