Sınırlarımız gibi gülüşlerimiz de öteki gülüşler boyunca genişler, yaygınlaşır, böylece Adnan Yücel'in dediği gibi Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek sürer gider. İnceliği sözde bırakmadan, duygulu olmayı acımak olarak görüp gözyaşı dökerek kendini rahatlatmadan, "iyi oldu, ağladım açıldım" deyip iki damla gözyaşı dökmeyi duyarlılık sanmadan -çünkü değildir- insandan hayvana, ağaçtan suya her cana canlıya duyarlı olmaktır incelik.
Aşksız ve paramparçaydı yaşam
Bir Inancın yüceliğinde buldum seni
Bir kavganın güzelliğinde sevdim
Bitınedi daha sürüyor o kavga
Ve sürecek
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek