Yokluğun belirli bir noktasında, hiçbir şey hiçbir şeye götürmez olur, ne umut, ne umutsuzluk köklü görünür, tüm yaşam tek bir imgede özetlenir. Ama ne diye durmalı bunun üzerinde? Basit evet her şey basit, Deniz fenerlerinin bir yeşil, bir kırmızı, bir ak ışıklarında, gecenin serinliğinde, kentin ve çöplüğün bana kadar gelen kokularında, her şey basit.
Sayfa 46 - Can yayınlarıKitabı okuyor
… +524
birlikte gittiğimiz bir misafirlikte, ağır havası sigara dumanlarıyla mavileşmiş bir odada, senden üç adım ötede oturan bir anlatıcının hikayesini dikkatle dinlerken, geceyarısı ‘o ben burada değilim’ ifadesi ağır ağır yüzünde belirdiğinde seni severdim; tembellikle geçen bir haftadan sonra, gömleklerinin, yeşil kazaklarının ve bir türlü atmaya
Ölmüştü o.Ruhu ölü gibiydi.Bir hayvandı,bir dolap beygiriydi.Ne yeşil yaprakların arasından süzülen güneş ışığındaki güzelliği,ne de eskiden olduğu gibi evrenin enginliğinden bir nebze de olsa ona fısıldamak ve sırlarını onunla paylaşmak için titreyen gökyüzünü görüyordu.
Sayfa 199Kitabı okuyor
Bir keman sesini arıyor
.
şimdi buğdaya kesmiş bir ovaya
geçeceksin
çantanda bir renk üçgeniyle:
kirmizi, sari, magenta, yeşil, mavi, cyan
kalk o mutsuz yataktan
unut balmumu tenindeki metalik elleri
beni hatirlamakla başla kaçan uykuna
hatırla ben bir kuyu dibiyim
yoksa kim tutar ellerimi
kimliğimi gören
hangi şehir konuk eder beni
beni kim sever kim özler kim gözetir
serçeler uyandı hadi uyuma
kapatma atmosfer rengini..
Bu Yusuf’un zindandan seslenişidir
….
Züleyha dedim ya biraz durmalısınız;
Lacivert çöl gecelerinden bir parçadır o,
Gözbebeklerinde dinlenir bereketli Nil...
Nasıl anlatsam size Züleyhayı;
Gözleri bir vaha gibi yeşil...
Ve gidin!
Nereye giderseniz gidin!
Kuyular her yerde derin!
İster Kenan illerinde, ister Mısır’da,
Zindanlar karanlık, mahzenler serin…
Dilaver Cebeci