BABALAR GÜZELİNE MERSİYE
Gittin; dünya bir kafes, devâ mahpus, söz ketum
Gittin; çekildi suyu can nehrinin; kaldı kum
Doruklarda bahardın, derinde servi boylu
Muhabbet fedaisi, yiğit, cihangir soylu
Göklere yönelirdin gece gündüz, susardın
Zamana defineler verip mekânı sardın
Yetim kalmış çiçekler sana meftun bakardı
Yuvanda gülkurusu bakışların kokardı
Tenhâda çoğaltırdın gözlerini kimsesiz
Gözlerin başkaları için ağlardı sessiz
Bereket dağıtırdın çocukların kalbine
Sonbaharına erip döndürüldün Rabb’ine
Kör bakmayı bilmezdin; özde ruhun yanardı
Rüzgâr, yağmur ve güneş seni meczup sanardı
Şimdi yansın kapılar, pencereler kırılsın
Vadiyi sel götürsün, dağ ikiye yarılsın
Öncü bir kıyametten geçtiğin ândı ölüm
Sen rüyadan uyandın; senden uyandı ölüm
Bu gün kardelenlere kanın sızdığı gündür
Bu gün Samanyolu’nda aşkın gezdiği gündür
kasabanın ölümlerden aşk beğendiği zaman: yetim çocukluğum
dizlerini karnına çekip sorardı: doğmayacak mısın
bir şehir arardım, diyelim bir yer, aksak yürürdüm sokaklarında
yüzümden bir halkın solgun meramı okunurdu:
âh hayat! bizim hayfımız hangi devrâna kaldı
Sayfa 60Kitabı okudu
"𝑺𝑶𝑵 𝒀𝑨𝑵𝑮𝑰𝑵"
Benim değil o eski ateş semazenleri
Şimdi viraneleri ağlatıyor tenleri
Dalgın ırmaklarını kuruttum acıların
Rengi değişti sevda ikliminin, suların
Geçmişini arayan o divane köprüler
Akşamın kollarında yıkıldı birer birer
Yağmuru anlamayan bulutlar benim değil
Günbatımına mahkûm umutlar benim değil
Âşikâr olmuş meğer tende
Elveda Efelya...
kalbim
o metruk tenhalık, o kırılgan kuş
yıkıntılı şehirlerin aynasında yekinen imge
uzak yağmurlar bekleyen çölün suya hasretiydi
su gidiyor aldırmayıp şerha yaralarına kalbimin
yüklenmiş gidiyor
kuvva adımlarıyla erkenci bir baharı
şarkıları, zamanları, düşe dair ne varsa
na varsa umut adına, yarın adına
olası mutlulukları
Cebrail (Aleyhisselam) sordu:
"Ya Rabbi! En sevdiğin, habibin Muhammed (Aleyhisselam); Hem öksüz, hem yetim, hem fakir.. Çölde doğdu. Bütün hayatı sıkıntı içinde geçti. Ne kadar ıstırap varsa onun üzerine yağmur gibi yağdı. Dedesi bile çocukken vefat etti, yetim olarak amcasının
yanında kaldı. Hiç ona gün yüzü göstermedin. Hikmetini merak ediyorum...
Allah-ü teâlâ cevap buyurur:
"Benden başkasından bir șey ümit etmesin diye, bütün sevgileri kalbinden söküp
aldım!"
Aşk böyle bir șey işte!
Sayfa 29Kitabı okudu
Cebrail (Aleyhisselam) sordu:
"Ya Rabbi! En sevdiğin, habibin Muhammed (Aleyhisselam);
Hem öksüz, hem yetim, hem fakir.. Çölde doğdu. Bütün hayatı sıkıntı içinde geçti. Ne kadar ıstırap varsa onun üzerine yağmur gibi yağdı. Dedesi bile çocukken vefat etti, yetim olarak amcasının yanında kaldı. Hiç ona gün yüzü göstermedin. Hikmetini merak ediyorum..."
Allah-ü teâlâ cevap buyurur:
"Benden başkasından bir şey ümit etmesin diye, bütün sevgileri kalbinden söküp aldım!"
Aşk böyle bir şey işte!
