Pierre Niémans ve Ivana Bogdanovitch yazarın Son Av kitabındaki görevlerine devam etmektedir. Görevleri taşrada Jandarma yetki alanında, Jandarmaya yardımcı olmak. Gerçi daha çok Jandarma yardımcı oluyormuş gibi bir tablo var ama görevimiz bu.
Fransa' nın Alsace bölgesinde modern toplumdan izole hayat süren, Tebliğciler olarak adlandırılan,
Bir Duygu Şöleni
Katherine Mansfield modernist bir öykücüdür. Modernist olmasının verdiği özellikler nedeniyle de öyküleri herkese hitap etmiyor. In medias res, hikâyenin ortadan başlaması, tekniğini kullanması karakteri tanımamızı da güçleştirdiği için okuması, anlaması zor oluyor. Fakat ben Mansfield'in hikâyelerini anlamaktan çok hissettim. Duygu durumlarını ve
ARKA EV
Dünya tarihinde sayısı bilinmeyecek kadar çok savaşlar olmuştur. Savaşın kendi yanında sürükledigi sayısız acılar, psikolojik çöküşler , yoksulluk , sefalet , ölümler vardır. Yahudiler ve Almanlar dediğimizde ise insanların kafasında canlanan bir tek şey vardır: ADOLF HİTLER !
Nazi Almanyasının insanlarda bıraktığı derin acılar ve yaptığı
Clara Wilson, Sophia'nin bir dükle evlenmesiyle Amerika sosyetisine girmeyi başarmıştı. Ablası ailesinin Amerika'da kabul görmesini sağlarken, aşkı da bulmuştu. Clara'ya kalan ise katıldığı balolardan birisinde doğru kişiyi bulmaktı. Gerisini babasının verdiği hatrı sayılır çeyizle hallederdi. Ancak Clara bir macera istiyordu. İstediği heyecanlı
Sahra'nın lise diplomasını aldığı gün, kendine takıntılı Kerem'in onu köşeye sıkıştırmasını atlatıp heyecanla eve geldiği vakit, en yakın dostu olan Pınar'ın iftirası sonucu dedesinin onu odaya kapatması ve evlendirileceğini söylenmesi şokuyla başlayan kurgu, aile şirketinin başında olan, zengin, gece hayatını seven, sevgilisi olan Mirza'nın, memleketi Nevşehir'e geldiğinde, babasının uygun gördüğü kızla evlenmezse şu an ki sahip olduğu her yetki ve imkanın elinden alacağı konusunda, babasıyla tartışmasıyla devam ediyor.
Biri dede, diğeri baba zoruyla evlendirilen bu iki insanın parmaklarına geçirilen yüzüklerle hayatlarını bağlayan bu görünmez ip, sadece tende mi kalacaktı yoksa yüreklerine kör düğüm mü atacaktı?
Sıkı bir romantiğimdir, beni tanıyıp ya da takip edipte bunu bilmeyen yoktur sanırım. Ama üzgünüm bu kitap hiç hitap etmedi bana. Bir kitap sinir krizleri eşliğinde okunur mu arkadaş! Mirza ayrı, Sahra ayrı attırdı şartellerimi. Mirza'nın Sahra ile kaldıkları eve sevgilisini getirip yatıp kalkmaları ve Sahra'nın bu iğrençliğe tanık olması mı dersiniz, Mirza'nın Sahra'ya sürekli hakaretleri ve Sahra'nın her şeye suskunluğu mu dersiniz bu kadar da olmazlarla okudum kitabı. Finalde, Sahra'nın Mirza'yı affetmesiyle de sinirlerime altın vuruş yapıldı. Ne harika değil mi?
Kanal 7 dizileri tarzı kitapları sevenler alıp okuyabilirler.
Son zamanlarda okuduğum en güzel kitaplardan biriydi İnsan Olmak.. Başlangıcı ve sonu belli olan insanın aradaki karmaşıklığı biraz korkutmuş olsa da insanı tanımanın ve anlamanın tam manasıyla mümkün olmayacağını, tercihlerimizin bilinçli bir seçim olmadığı gördüm. Ne kadar karmaşık da olsa insanın hikayesi belli doğdum, yaptım yapamadım, aldım alamadım,yettim yetemedim yetinemedim, başardım başaramadım, sevdim sevildim, üzdüm üzüldüm, mücadele ettim, mutlu oldum, sevdiklerimi toprağa verdim, zaferler kazandım ve gidiyorum... Biraz da doğanın hikayesine bakalım Yağmur damlaları boşluğa bıraktı kendisini yolculuğunun tam olarak nerede sonlanacağını arkadaşıyla yaşayacağı maceranın nasıl son bulacağını merak ediyordu. İlk bir çam ağacının iğneli yaprağına çarptı biraz canı yandı. Burada dinlenmek istedi tam merhaba diyecekken tıp ağacın dibinde buldu kendisini. Bir gönülden düşüş kadar sert, ani ve acımasız olmuştu bu . Şöyle bir toparlandı aaa o da ne toprağın altında bir telaş vardı. Çiçekler kendi aralarında konuşuyorlardı ve toprağın bağrından çıkıp çıkmama konusunda anlaşmazlık yaşıyorlardı. Yağmur damlası hemen arkadaşlarını çağırdı...
Bundan sonrası size kalmış ister şarkılar söyleyip tüm gözyaşınızı o toprağa boşaltarak doğayı derin uykusundan uyandırıp çiçeklere can suyu olun ve baharı müjdeleyin etrafınıza; isterseniz sadece düşüşlerinize ve acılarınıza ağlayın...
