O kendi kendini öldürmeyince , ben kıyamete kadar böyle hortlak gezeceğim,
ben hortlak gezince de benim kanımı yerde koyan oğlum da onursuz, insanlar gibi insan içine çıkamayacak.
Oğlum yanımda yokken yaşamaktansa , oğlum yanımdayken ölmek daha iyi ...
Konuşkan bir çoçuktu Hasan , ama yıllar yılı konuşmamayı öğrenmiş , kendini eğitmişti. Susmanın büyük ustası olmuştu. Konuşunca da , adamını bulunca da veryansın ediyordu konuşmaya.
'' Varın temizleyin kanınızı. Belki ben bundan sonra bir daha kalkamam, oğlum
Halilin kanını yerde koyarsanız bu dünyada da öteki dünyada da ak sütüm size
haram olsun. Oğlumun kanlısı Esmedir.''
Duman çekildiği, Hasan kendine geldiği zaman Anavarza kayalıklarından kurşun sesleri geliyordu , cıv, cıv , cıv ... uzayarak, yankılanarak ... Köyün içinde boğuk uğultuya benzer gürültüler geliyordu .Kanı gördü. Babası yüzüstü kapanmıştı sofraya. Saçları bulgur sahanının içine düşmüştü . Çok kan akıyordu babasından,
fışkırır gibi.
Hasan bir esriklikte , mavi yağmurcuk kuşunda, havada dönen kartallarda çıngıraklı yılanlarda bir de Salih’te kendini unutmasa ölürdü .
İnsanın böyle hiç konuşmayan bir arkadaşı olması , bıkmadan usanmadan
onu dinlemesi ne iyi .
"Güzele düşman, Allaha düşman..."
Sayfa 97Kitabı okudu
Ölüm onun için bir cennet bahçesiydi.
Sayfa 21 - YkyKitabı okudu
"Kadınları çocuklara öldürtürler..."