Pınar Yıldırım
@yildirimpinar
31 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Nasıl bir mağlupsun ki yedi iklimde hükmün geçer. Nasıl bir galipsin ki havaya, suya, ekmeğe, toprağa sinmişsin.
Sen iyi bilirsin ki; bir yerde bir gök bayrak düşse, başka bir yerde bir al bayrak kalkar. Ha al bayrak, ha gök bayrak. Yani kıyamet kopana dek bizim bayraklarımız inmez.
Okur Takip Önerileri
Akşamları hep sızılı olurdu. Neden böyle olurdu? Semâdan indirilip hemen üstümüze gerilmiş bir tül zannederdim akşamları. İnce nazlı, biraz hasta, esmer Arap kızlarıydı akşamlar. Sevdam biraz daha yakardı yüreğimi...
Ben bu yaylada, hasreti solur, çaresizliği içerdim.
Yürek yanması ne biçim şeydir bir bilseniz. Kim tutuşturur bu ateşi? Bu gerçek, bu ebedî ateşi...
"Deliye her gün bayram"sa, deli olmak ne güzel bir şey...
Nasıl tarif etsem ayrılığı? Her şeye, her yere sinmiş ayrılığı...Bir tren düdüğü, bir vapur çığlığı, kahve fincanındaki telve, bir atlas yelken, turna katarı, kıvrım kıvrım yollar, ay ışığı...Durup dururken söylenmemiş bu mısralar:
"AY IŞIĞI PENCEREDEN GİRENDE,
SENDEN YANA HAYAL KURMAK NE GÜZEL..."
Adını tırnağımdan saçıma dek yazdım. Sevgin beynime kök saldı. Gâhi parça parça, gâhi bütün, gerek hasta, gerek sağlam, gerek diri, gerek ölü, ben sana gelirim.
Netsem, neylesem, benim sekiz yönlü dileğim? Biliyorum, bütün yolların birleştiği noktada beni bekliyorsun. Bu engelleri sen koydun araya. Bu engeller sana ulaşmama değmezse, yeni engeller isterim. Alnım ak, yüzüm açık sana gelirim.
Çok eskiden çıktım yola. Düşüncelerin varamayacağı kadar eski. Ona "Ezel" diyorlar. Sen ona "Kâlû belâ" de. Yolumu çizen çizmiş, hedefimi gösteren göstermiş: Sana gelirim. Sen yağmur sonrası toprak kokusu, sen deniz mavisi, sen yüce dağlar başında duman, sen mücevher kakmalı bir hançer sapı, sen güzelliksin. Ve güzelliğe giden yollar...Gâhi kan revan içre, gâhi dudaklarımda mutluluk türküleriyle, sana gelirim.
Ellerin eski sıcak eller değildi. Ya alnındaki çizgiler? Alın yazısıyla bu çizgiler, hangi satırdayım ben? Bu çizgilere sinmiş olmam ne güzel.
Her işim, her teşebbüsüm böyle yarım kalmaya mı mahkûm? İstiyordum ki yanına geldiğimde nabızlarım yorgun bir bahadırın nabızları gibi vursun, bileklerimi örten kumral tüyler soluk soluğa kalkıp dikilsin... Göz pınarlarım yansın, ta gözbebeklerim acısın...Plâklar birdenbire en yanık türkülere başlasın...Ve bu koca şehrin izbelerinde dolaşan ne kadar hâneberdûş sevdâlı varsa, kollarını göğe açıp bağırsınlar... Kabuğunu zorlayan tomurcuklar, göğümüzden kaygısız geçen mor bulutlar, herkes duysun yıllar sonra sana geldiğimi... Olmadı!
Aradığını bulamamak da bir çeşit yalnızlık mıdır? Eğer öyle ise biz toptan yalnızız.