Solgun, dilsiz, hareketsiz, yok, ölü olmak...
Gecenin mavisinin mutlu yıldızı var,
mırıldanan sessizlik içi boş gölgeyi canlandırıyor,
aşık, ısırdığı dudağın üzerinden hayal kurar ve inler.
El, sersemlemiş, ama istekli ve zarif,
gizli karanfillerin enginliğini doldurur.
Bahçeler kolay güllerinin altında uzanıyor,
gün ortası, ışınlarının altın rengiyle gözlerini kırpıyor.
Şans, arzular maceralar kurar;
hoş veya zor bir oyun insanları birbirine karıştırır;
güçlü Doğanın kaygısız nefesinde
Aktif zaman gemisi yarına doğru yol alıyor.
Ama bu çevik ve ince dantelden uzak
eğirme iğlerinin skandal ömrü,
Garip yeri biliyorum, ama yine de tanıdık,
inatçı bakışımın kemiklerini düşünmeye geldiği yer!