Bir yığın zorluğu yenmek için canımı dişime taktığımda, eksikliğini duyduğum, fakat adını bilmediğim şeyler vardı. Yine de direndim. Yenilmemeliydim. Ezilmemeliydim. Ezilsem de yenilmemeliydim, yılmamalıydım.
Hatanın ve çarpıklıkların bilincine varan ve bunlardan gerekli dersleri çıkartan insanlar, hiç hata yapmadığını sanan insanlardan daha güçlüdür.
Her başarı, evrensel mükemmele atılan bir adımdı. Başarısızlıkların, vahim hataların bile mükemmelde payı vardı.
Ben en azından katilimi tanıyorum fakat sen bir gün sevilmediğin bir yürekte kim vurduya gideceksin..
Günlük yaşayışımız içinde, çözülemeden bir sonraki güne miras kalan, önemsenmemiş ya da farkına varılamamış küçük çelişkilerimiz günden güne birikerek, can sıkıntısı, tedirginlik, korku, üstünkörülük, acelecilik, ikiyüzlülük ve anlaşılmaz sıkıntılar vb. olarak içimizde yaşar ve günden güne gelişir. Her duygu, kaynağının verimliliği oranında büyür, gelişir, kök salar ve diğer duygular içinde zaman zaman tayin edici olur.
Her adım özgül çelişkilerle doludur. Bize düşen, her adımın özgül çelişkilerini sağlıklı saptamak, içinde bulunduğumuz koşullarda sıraya koymak ve yeri zamanı gelince çözmek olacaktır. Çözemediğimiz her çelişki yarına bırakacağımız zorlu bir mirastır.