Gerçek dünya
Gerçek Dünya / Mayıs ayı Hikaye etkinliği /2020
Konu: 5. Resim
youtu.be/VIDGqhkY2NE
Insanlar belli bir yaşa geldiğinde anlıyor; varlığını, bedeninin kendine ait olduğunu, kendi iradesiyle hareket etme ihtiyacı duyduğunu. Bazı insanlar bunu hiçbir zaman yaşayamıyorlar, fark edemiyor veyahutta algılayamıyorlar. Belkide dünyanın
1k
Yeter bu kadar yadırgadığın kendini
Yalnızlığın kendindir, sen sen olamadın
Başaramadın ayakta durmayı
Şimdi arıyorsun kendini çaresizce
Umutsuz birinin evini çaldın
Kapıyı zorladın ve kırdın belki de
Asla yapmam asla etmem
Durdurma kendini salıver
Zaman izimizi,İkimizi sildi...
Okumak istiyorsan önce şarkıyı aç: Kahraman Deniz-Sondurağım
Yazsam sayfalarca
Dökülsem sokak sokak
Ağlasam hıçkıra hıçkıra
Perişan perişan
Olsam harabe viran
Dağıtsam yıksam
Alıntı
Sende en çok bu yüzden kaybediyorsun değil mi?
Cok kıymet veriyorsun , çok önemsiyorsun ama asla karşılık alamıyorsun. Hep geride kalan , hep bekleyen her gelişinde hiçbir şey olmamış gibi karşılaşıyorsun . Ama yine de değerin bilinmiyor. Öyle değil mi? Sende çoğu zaman doğru olanı biliyorsun ama gönlüne söz geçiremiyorsun. Ne güzel olurdu herkese hakettiği şekilde davranabilsek. Yenilmesek yüreğimize ve kim bize ne hissettiriyorsa aynısını ona da hissettirebilsek. Ama bir gün bunu başaracağız. Ve kimsenin vazgeçilmez olmadığını başkalarına anlatacağız..
Gün aymıyor bi türlü. Sevgisizlik yüzünden midir bilinmez her insanın üzerinde kara bulutlar.Gökyüzümde yağmurlar yağıyor. Ben yine sensiz kopardım takvimin bir yaprağını. Yetmez mi bu kadar? Günler geçiyor. Hayat bitiyor. Ben sana söyleyemediklerimi yine bu kara kaplı deftere kaydediyorum. Aç artık gözlerini ne olur. Aydınlansın bu karanlık gökyüzüm. Güneş açsın yağmur yağan gözlerimde ve sen diye inleteyim sokakları her zaman ki gibi...
#Bekir Taş
GECE YARISI YOLCULARI | 15
CEREN VE GÖKHAN
İyi miydi? Bu adam iyi miydi? Tedirginliği her halinden belli olurken hala hiçbir şey yokmuş gibi davranıyordu. Tanıyordu onu, dört yılını vermişti ona. Daha önce onu böyle görmediğine emindi. İkisi de şöminenin önündeki büyük puflara oturmuşlardı yarı çıplak. Ceren böyle düşünürken, Gökhan pişmanlığın verdiği üzüntüyle yemeklerin