*Sahibini arayan son mektup.
Hayatın senin olsun, istersen hayatım da. Ama sen kendinin bile olamayacaksın artık... Ben yaşadıkça, adım söylendikçe...
Seni bensizliğe ve kendimi sana mahkum ediyorum.
Sayfa 167 - İstanbul, Haziran-Eylül 1962Kitabı okudu
Yaşayan çok kıymetli yazarların çok merak ettiğim kitaplarını, onlar toprağın altına girince okumak gibi kötü bir huyum var. Aynı zaman dilimi içinde yaşadığımız, aynı dünyaya baktığımız yazarların kitaplarını keşfetmenin ve okumanın ne denli kıymetli olduğunu bilsem de - ve bunun için çabalasam da - çoğu zaman erteliyorum o kitapları ve
"Canım" diye hitap edeceğiniz birisi. On yıl, yirmi yıl, belki de otuz yıl ötelerde kalmış. Mektup yazsanız adresi yok. Öğrenmek isterseniz yeri, yurdu belli değil. Daha kötüsü sağ mı, ölü mü bilmiyorsunuz.