Orta sınıfın büyük bir çoğunluğunun yaşamaya başladığı boşluk hissi, bundan on-yirmi yıl önce bir şehir dışı psikozu olarak algılanan ve üzerinde fazla durulmayan bir konuydu. Ne de olsa klasik anlamda "boş" bir hayatın en iyi özetini bize şehir dışında yaşayan insan verebilir. Bu insancık, her sabah aynı saatte kalkar; aynı trene biner; ofiste aynı işi yapar; aynı yerde öğle yemeği yer; hep aynı garsona bahşiş bırakır; aynı trenle geri döner; genelde iki ya da üç çocuk sahibidir; biraz bahçe işleriyle uğraşır; tatil olarak yılda iki haftasını hiç hoşlanmadığı yerlerde geçirir; Noel'de ve Paskalya'da kiliseye gider ve altmış beş yaşında muhtemelen bastırılmış nefret duygularının neden olduğu bir kalp krizinden ölene dek aynı monoton ve mekanik hayatı sürdürür. Ben yine de içten içe, bu insanın can sıkıntısından öldüğünden şüpheleniyorum.
Kuraldışı yayıneviKitabı okudu
Çinlilerin güzel bir sözü var: "Ağaç dikmek için en güzel zaman yirmi yıl önceydi ama ikinci en iyi zamansa bugün."
Sayfa 68Kitabı okudu
Bedenin çöktüğünü, dostların öldüğünü ,herkesin sizi unuttuğunu , sonun yalnızlık olduğunu unutmamak gerek.Bu yaşlıların da bir vakitler genç olduğunu , bir ömürlük zamanın gülünç olduğunu , bir gün yirmi yaşında, ertesi gün seksen yaşında olunduğunu da unutmamalı.
Sayfa 114Kitabı okudu
İnsanın hiç tanımadığı biriyle konuşması bir yerde kolay. Uygarlık dediğimiz şey de bunun için binlerce yol geliştirmiş. Ama bir zamanlar tanımış olduğunuz, ruhunuzu ara yollarına kadar bilen, üstelik bugün hala aynı kişi olduğundan bile emin olmadığınız bir yabancıya, ilk yirmi dakikadan sonra neler söylemek gerektiğini anlatan bir görgü kuralı yok henüz.
Sayfa 81 - Doğan Kitap 36. BaskıKitabı okudu
