Onun duyguları, bakışı ya da bir sözcük, daha çok zamanda belirlenen bir sese sahiptir; yitip giden, sonsuzluğu içinde taşımayan bir şey olarak
vardır. Bu nedenle, bir bakış ya da sözcük ruhu rahatlatmaya muktedirdir. Çünkü ruhun taşıdığı ağır yük, söze döküldüğünde geçmişe ait bir şey olur.