"ikimizdik, iki kişi değildik.
bakıyorsak birlikte bakıyorduk gözlerimin içine
birlikte gözlerinin içine bakıyorduk senin"...
Edip Cansever
Son
her şeyin bir sonu var aslında. sona yetişmek için koşuşturuyoruz. tek merakımız o sonda bizi nelerin beklediği. koştukça bir endişe kaplıyor içimizi. bir tarafımız durmak istiyor, daha yavaş adımlarla yaklaşmak, bir tarafımız ise daha alelacele... sona yaklaştıkça o eski merakımızdan eser kalmıyor. bir an duraksayıp arkaya bakıyoruz. içimizden anı diye uydurduğumuz bir şey fışkırıyor. sonra o anıları yad ediyoruz. o kadar hızlı ilerlemenin çok da iyi bir durum olmadığını idrak etmeye başlıyoruz. daha yavaş adımlarla ilerlemenin daha doğru olduğunu düşünerek, adımlarımızı kısaltıyoruz. fakat bir de bakıyoruz ki sona yaklaşmışız. bu kadar hızlı sonumuzu nasıl hazırladığımızın düşüncesine kapılıyoruz. geçmiş adımlarımıza baktığımızda bir o kadar hızlı olduğumuz aklımıza geliyor. yine geriye dönüyoruz. yine anı denen o belanın saldırısına uğruyoruz. duraksamak istiyoruz ama mümkün değil... hepimiz sonumuza yetişmek için koşuşturuyoruz. her adımımız ,düşünmeden attığımız o adımımız, sonumuza sirayet ediyor. bir o kadar hızlıyız, bir o kadar alelacele. sonumuz ise anılar çöplüğü ve pişmanlık...
Takvimli Saat
Tanrım paran yoksa biz verelim
Kendine bir saat al,
En iyisinden.
Bir daha zamanı şaşırma,
Vakitli vakitsiz öldürme bizi. 
Ümit Yaşar Oğuzcan
Reader Follow Recommendations
Bakarsın ki yaralar kapanmış
Dinmeye başlamış bile sancılar
Bir acılı şiir kalmış geriye
Bir de sesini yitirmiş anılar
Biz ki birlikte çıkmıştık yola
El ele
Kol kola
Ve çocukça
Daha ilk sabaha varmadan
Bıraktın beni
Dalıp gittin karanlıklara
Nasıl uyandırsam
Uyanamazsın 
Adnan Yücel
dünyaya gelmek bir saldırıya uğramaktır. yaşıyor olmak, savaşıyor olmaktan başka bir şey değildir. bir gün son nefesimizi verdiğimizde bize yapılan ilk saldırıyı tamamen püskürtmüş oluruz. savaş bitmiştir...
İsmet Özel