Toplumsal değerlerin yok oluşu fikrine farklı bir perspektiften bakalım.
Birçokları toplumda artık hiç bir değerin kalmadığından yakınırlar ama belki doğrusu, toplumda çok sayıda insanın artık değerinin kalmadığıdır. Yahut kendi bireysel değerlerini ve behemehal genel değerler haline getirmek istiyorlardır. Ya da değerlerin öncelikli değerler olarak sabitlenmesinden kaçınıyor, böylece bir ikilemden çıkamıyorlardır. Veya en fazla teorik değerleri vaaz ediyor ama onları pratik olarak gerçekleştirmiyorlardır.
Sayfa 71 - İletişim YayınlarıKitabı okuyor
Kimse açık seçik bir şey görmüyor,çünkü açık seçik fikir yok, felakete gidiyoruz ve bütün yollar bizi oraya götürüyor, artık paradokslardan her zamankinden daha fazla bıkmışız, sadeliği arıyoruz ama bunu ancak ölümde bulacağız ve bu yüzden yarın ölümle karşılaşmak kimseyi geriletmeyecek.
Sayfa 115
Dikildi Sancaklar
Suriye Irak
Vakit yok
Girilecek artık
Adalar var
Keskin bir bıçak gibi bilenip alınan
Peki
İsrailin lübnanda ne işi var
İranın Türkiyeyle ne işi var
Senaryolar kurulmuşsa
Mazlumun ne suçu var
Karadenizden
Gemiler var
Akdenize
Dalgaları peşine alıp sürükleyen
Libya cezayir
Birlik olup dalgaları yutması gerekecek
İtalya Fransanın tokadınımı bekleyecek
Cevap vermesi gecikmeyecek
Hindistan kaşlarını çatacak
Ama Artık
uyanacak
Geberiyorum ve ağlıyorum
Geberiyorum ağlıyorum kendimi parçalıyorum mümkün mertebe hissettiklerimi aktaracağım satırlara ve umarım beni tanıyan biri okumaz bu yazdıklarımı çünkü duygularımı tanıdığım kimsenin bilmesini istemem, neyse bana ne ya biliyorsa bilsin Allah’tan saklamadığımı ondan mı saklayacağım
Gerçek duygular 18 nisan 2024
Bir garip kimsesiz biriydin bu
Kendimi ifade diye bir derdim yok artık. Niye zaten bu zehir herkese belli dozda da olsa aşılanmış, “kendini ifade etmek" diye bir şey artık anlamıyorum. Kendi olmak yok ama ifade etmek var; bu da bu durumda varmış gibi yapmak olmuyor mu? Yine hastalık, maraz, olmayanın, değersizin illa ortaya karnabahar kökü gibi fırlatılması, ifade edilmeye layık görmesi. Bıktım artık.
Sayfa 45Kitabı okuyacak
"Avlulu bir evin rüzgara açılan kapısı, kapının ardındaki toz ve duman gibi önce savruldum sonra biriktim buraya. Kendimle karşılaşacağımı ummuştum. Oysa dönüşü imkansız çıkmaz bir sokakta gibiydim artık. Ne ilerleyebilir ne de geri dönebilirdim. Üstelik kapının da açılacağı yok. Geriye dönsem; annem olur çocukluğum. Adım atsam; ancak susacağım yere varırım."
Sayfa 67Kitabı okuyor
Sana değil bana sövdüm ben
Fanatiğim onu gördüğümde
Ama bilirim yer yok gönlünde
Artık yoksun öykümde
Neysen osun gözümde
Artık yok edilecek dış düşmanlar kalmayınca fanatikler kendi içlerinden düşman oluştururlar.
göz çukurumda ıslak doğum lekesi
sağımda sönmüş bir mum
solumu görmüyorum
solumda kırık ayna
Hiçbir tarzım yok.
Hatta sadece tarzım da değil, hiçbir yeteneğim olmadığını da kabul ederim.
Bunu böylece bilin. Dahası hiçbir yeteneği de umursamıyorum. Donakalmış gibiyim artık.
Sayfa 38Kitabı okuyor
“Okuyorsun, öğreniyorsun, falanca yılların felaket yılları olduğundan, insanlığın büyük felaketler yaşadığından, sonra gücünü topladığından, çalışmaya başladığından, çok sıkıntılar çektiğinden, uğraştığından, sonunda güzel günlere kavuştuğundan başka bir şey yok… İşte geldi o günler, tarih dinlenecek artık diyorsun… Hayır, tekrar bulutlar çıkıyor ortaya, bina gene çöküyor, tekrar çalışmaya, sıkıntılar çekmeye geliyor sıra… Aydınlık günler bir türlü sürekli olmuyor, bu arada hayat devam ediyor, kırıla döküle tekrarlanıyor…”
Doğru yönde gitmenin bir hayat ya da ölüm sorunu olduğunu artık anladım.
