Beni hor görürcesine başınızı sallayacak ve belki de şunları söyleyeceksiniz bana:
"Yaptığınız ayıp, küçültücü şeyler... Yaşamaya susadığınız hâlde, yaşamın sorunlarını bir mantık karmaşasıyla çözmeye kalkışıyorsunuz. Sırnaşık ve küstah davrandığınız hâlde, ne kadar korkaksınız! Saçmaladığınızda kendinizi çok beğeniyor ama sert ve küstah sözler kullandıktan sonra, durmaksızın ürküyor ve özürler yağdırıyorsunuz. Bir yandan korkunun ne olduğunu bilmediğinizi söylerken, bir yandan da yaltaklanıyorsunuz. Bizi öfkeden dişlerinizi gıcırdattığınıza inandırmaya çalışırken, öte yandan güldürmek içinde türlü maskaralıklar yapıyorsunuz. Ustelik esprilerinizin hiç de gülünecek bir tarafı yok ama taşıdıkları edebideğer, herhâlde sizi sevindiriyor. Belki gerçekten acı çekmişsinizdir fakat bu acınıza bile saygı göstermiyorsunuz. Içtensiniz; anca konurunuz eksik, gururunuz yüzünden en küçük şeyleri bile sorun hâline getirip, içinizde gerçeği çarçur ediyorsunuz. Gerçekten söylemek istediğiniz bir şeyler var fakat korkunuz yüzünden kelimeleri ağzınızda geveleyip duruyorsunuz. Çünkü düşünceleriniaçıkça söyleyecek -cesareti kendinizde bulamıyor ve kararsız biraküstahlık içerisinde boğuluyorsunuz. Anlayışınızla gurur duyuyorsunuz ama kararsızsınız; kafanız çalıştığı hâlde yüreğinizi ahlaksızlık karartmış. Oysa yüreği temiz olmayan kimsenin anlayışı datam olamaz. Ya o yılışıklığınıza, kırıtmalarınıza ne demeli! Hepsiyalan... Yalan!"
Sayfa 44
"Onunkinin karşısına kendi öykümü dikmediğim tek bir gün anımsamıyorum. Bu, daha en baştan hayatta kalma yöntemimdi benim. Evlat edinilen çocuklar kendi kendilerini yaratırlar, buna mecburuz çünkü; yaşamlarımızın başlangıcında bir noksanlık, bir boşluk, bir soru işareti vardır. Öykümüzün can alıcı bir parçası vahşice yok edilmiştir; rahimde patlayan bir bomba gibi.
Bebek, ancak bir öyküyle bilinebilir hâle gelen, bilinmez bir dünyanın ortasına fırlatılır; hepimiz elbette böyle yaşarız, o yaşamlarımızın anlatısıdır, ama evlat edinilmek sizi çoktan başlamış bir öykünün içine atar. Bu, İlk birkaç sayfası eksik bir kitabı okumaya benzer. Tiyatroya, perde kalktıktan sonra varmaya benzer. Bir şeylerin eksik olduğu duygusu sizi asla, hiçbir zaman terk etmez, terk edemez, etmemeli de çünkü bir şey gerçekten eksiktir."
Sayfa 15Kitabı okuyor
BİR ŞEYLER EKSİK
Ya sevgiye, ya da arzuya ,nesne olmak istiyoruz.
...arzuladığımıza ulaşmak, arzulandığımızda da ulaşılmak istemiyoruz.
''Sevmeyi becerecek kadar kendi benliğimizden feragat etmeyi bilmiyor, arzulamayı becerecek kadar da bilinmeyene ve tehlikeli olana yelken açmaya cesaret edemiyoruz.''
BİR ŞEYLER EKSİK
," Lacan aşk hakkında konuşurken "Aşk sahip olmadığınız (sizde olmayan) bir şeyi, onu sizden istemeyen birine vermektir/vermeye çalışmaktır, Acınası bir durum gibi görünüyor, değil mi? Ortada verilecek bir şey yok, ama zaten onu isteyen de yok. Ancak "aşk" gene de var. Çünkü o öteki her kimse, onun
"Endişeler bir tane değil ki Ma. İnsan baştan aşağı endişe yumağı, öyle çok konu var ki..."
"Hayır, yanılıyorsun. Hepi topu sadece iki endise var."
"İki mi?" diye hayretle soruyorum.
"Tabii ki. Bak, insanın her endişesi şu iki seçenekten biri: Ya istediğim olmazsa? Ya istemediğim olursa? Her endişene bak, bu
Sayfa 341Kitabı okudu
"Aşk sahip olmadığınız (siz de olmayan) bir şeyi, onu sizden istemeyen birine vermek tir/vermeye çalışmaktır," diyor. Acınası bir durum gibi görünüyor, değil mi? Ortada verilecek bir şey yok, ama zaten onu isteyen de yok. Ancak "aşk" gene de var. Çünkü o öteki her kimse, onun "gerçekten" istediği şey de kimsede yok. Zaten olsaydı da karşılığında ne verebilirdi ki?
Sayfa 85 - Metis Yayınları
Önemli Bulduğum Bazı Kavramlar (Bilmek Ve Olmak adlı kitabımdan alıntıdır)
Bir insanın kendini geliştirmesi ve gerçekleştirmesi için bazı kavramları ve olguları bilmesini zorunlu görüyorum. Bunlardan bazılarını aşağıda açıklıyorum.
Özbilinç: özbilinç en genel anlamıyla kişinin kendi duygu düşünce ve davranışlarından haberdar olma halidir.
Ne aptalmışım bir zamanlar: var olmayan kişileri alırdım karşıma; onların beni eleştirmelerine karşılık vermeye çalışırdım. Bunu yapıyorum çünkü... derdim. Öyle diyorsunuz ama... derdim. Benim asıl niyetimin ne olduğunu biliyor musunuz bakalım? diye azarlardım onları. Şimdi, bu küçüklüklerin üstüne çıktım. Kimseyle alışverişim yok. Yalnız, size iyilik olsun diye robe-de-chambre yazacağım. Biraz
"sense of humour" kaldığını anlayın diye bende. Tolstoy, düşündüklerinizi yazmaya değer bulmuyorsanız yazmayın, diyor. Siz öyle bulamazsanız, gerçekten yazmaya değmezmiş. Tolstoy'a karşıyım. Yazıyorum. Bu, ancak beni ilgilendirir. Bu, beni ilgilendirir ancak. Hepsini birden dinledik zamanında ve hiçbirine yaranamadık. Eksik olsunlar artık.
Sayfa 618Kitabı okudu
"Sence," diye sordu vicdanı, "eksik bilgi vermek ve tamamen yalan söylemek arasında gerçekten fark var mı? Tanrı'ya göre yok."
Sayfa 45 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Bakara
ذٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَۚۛ ف۪يهِۚۛ هُدًى لِلْمُتَّق۪ينَۙ
Bu, kendisinde şüphe olmayan kitaptır. Allah'a karşı gelmekten sakınanlar için yol göstericidir.
Bakara 2
اَلَّذ۪ينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُق۪يمُونَ الصَّلٰوةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَۙ
Onlar gaybe inanırlar, namazı dosdoğru kılarlar, kendilerine rızık olarak
"Edward çok iyi bir insan ve onu gerçekten seviyorum ama yine de... Beklediğim gibi bir genç değil o. Ne bileyim, sanki bir şeyler eksik. Etkileyici değil. Ablamı kendine aşık edecek tipte bir gençte olmasını beklediğim zarafet yok onda. Gözlerinde o ruh, erdem ve zekâ pırıltılarıyla parlayan o ateş yok. Üstelik korkarım, o zevk sahibi biri de değil anneciğim. Müzikle pek ilgilendiği söylenemez ve Elinor'un çizimlerini çok beğeniyor olsa da bu, onların değerini anlayan birinin beğenisine pek benzemiyor. Resim yaparken onunla ilgilenmesine rağmen konu hakkında hiçbir şey bilmediği belli oluyor. Bu sanattan anlayan birinin değil, bir aşığın beğenisi. Oysa bana göre bu özelliklerin bir arada olması lazım. Zevkleri her açıdan benimkiyle örtüşmeyen bir adamla mutlu olamam ben. Seveceğim adam, tüm duygularıma hâkim olmalı. İkimizi de aynı kitaplar, aynı melodiler cezbetmeli. Ah anneciğim! Dün gece bize kitap okurken Edward ne ruhsuz, ne yavandı öyle! O an ablam için gerçekten çok üzüldüm. Oysa ki o, hiç rahatsız olmadan sakince dinledi. Sanki bu durumun farkında bile değil gibiydi. Beni neredeyse her duyduğumda çılgına çeviren o güzelim satırların öyle ruhsuz bir sakinlikle ve korkunç bir kurulukla okunuşunu dinlemek..."
SAF KORKUNUN ELEŞTİRİSİ
Herhangi bir felsefeyi formüle ederken ilk sorumuz hep şu olmalıdır: Ne kadarını "bilebiliriz?" Şu anda neyi bildiğimize ya da bir zamanlar neyi bilmiş olduğumuza emin olduğumuzu nasıl bilebiliriz? Tabii, bunlar bilinebilir şeylerse... Yoksa bütün bunlan unutup, utanarak bir köşede mi oturmalıyız? Zaten, Descartes da "Zihnim, bacaklanmla arkadaş olabilmişse de vücudumu asla kavrayamaz" derken bu konuya temas etmiyor muydu? Sırası gelmişken, "bilinebilir" derken, duyularla algılanabilen ya da zihnin kavrayabildiği şeyleri kastetmiyorum. Benim demek istediklerim, "bilinebilen" ya da "bilinebilirliğe" ait olan ya da en azından, bir arkadaşınıza hakkında bir şeyler söyleyebileceğiniz şeylerdir. Evreni gerçekten "bilebilir" miyiz? Tanrım, China Townda yolunu bulmak bile bu kadar güçken... Aslında işin püf noktası şu: Orada, dışarıda bir şeyler var mı? Eğer varsa, neden var? Dahası, bu kadar gürültü yapmak zorundalar mı? Sonuç olarak diyebiliriz ki, "gerçekliğin" en büyük eksikliği, bir özden yoksun olmasıdır. Hiç özü yok demek istemiyorum; ama eksik olduğu kesin. (Burada sözünü ettiğim, Hobbes'un biraz daha küçük olarak tanımladığı şeydir) Bu yüzdendir ki "Düşünüyorum, öyleyse varım" diyen Karteziyen vecizesi şu biçimde daha iyi özetlenebilirdi: "Heey, surdaki saksofonlu kadın Edna değil mi?" Öyleyse, bir öz'ü ya da bir düşünceyi bilmek için ondan şüphe etmeliyiz, böylece, ondan şüphe ederek son durumunda içerdiği özelliklere ulaşınz ki bu özellikler, "şey"in kendisi içindedirler" ya da "şey'in kendisine aittirler"
Yalnız bir opera
ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
imrendiğin, öfkelendiğin
kızdığın, ya da kıskandığın diyelim
yani yaşamışlık sandığın
Geçmişim
dile dökülmeyenin tenhalığında
kaçırılan bakışlarda
gündeliğin başıboş
Biri ınsan ruhunun Tanrının kendi özünün, öbürü de büyük bütünün bir parçası olduğunu; bir üçüncüsü ilksiz olarak yaratılmış; bir dördüncüsü yaratılmış değil. yapılmış olduğunu söyler; baş kalan da Tanrının onlara gerektikçe biçim ver diğini, çiftleşme anında geldiklerini temin ederler. Biri: ..Sperma hayvancıklannda yerleşir'' diye
