Ruhu dar gelir insana böyle anlarda!
Hiçbir vapur çalışmayan o adalara
Geceleri gemiler yaparsın kirpiğinden
Tokalarından sandal, saçlarından uçurma
...
İnsan severek ölür; kuş uçurmaya!
İnsan severek yaşar diye bir cümle
İnsan severek ölür; boğulursun!
yanılıyoruz; daha yangınlar çıkar
yaşarken ölümüze sular ısındır daha
kokulu otlar için kara odunlar için
küçük bir yazıt için dolaştığımız dağa
kendi sözünden düşünce kırılırsın,
insan sonunda kendi sözüne düşer
kırılacak kırılırsa kırılsın,
çok görülmez bir sözü üzerine...
Sarışın atlar koşar yılkısında sevincin..
Ol ve kendini söyle bilincin atlarına
....
Tutulacak yurtlara oku ırmaklarını
Tortu bağlayan yürekten sana sığınırız Kapalı kapılardan, kapıda kalmışlıktan
... İşgalden izdihamdan, sana...
Nasıl da ayarlanırsın ince ayrılıklara
Bir yitik gibi ararsın kalbinin gözlerini
Yürüdüğün dağlara yaslandığın duvara
Ağır sorular sormaktan yorulur dudakların
Yaşın bir önemi yok Nina. Kalp asla yaşlanmaz ama ona işlemiş boşluk, yokluk ise hep kalır dahası kalbi onlar yaşlandırır.
