Boğazıma batan bir yalnızlık var
Hissizlik kusuyorum günlerdir
Bakışlarım derinliği yitirmiş
Gülmek hiç yakışmıyor yüzüme
Ağlamanın o fiyakası yakışmış sanki
Nerdeyse kuruyacak gibi olduğumu düşünüyorum
Mecalim yok söz söylemeye
Kendim bile kendime fazla sanki
Bir yol var ama
Ben çok yorgunum
Üstelik
Kanatlarım çoktan kırıldı
Adım atacak takatim de yok
Bilmiyorum
Ölmenin bile yük olduğu bir coğrafyada
Yaşamak desen cüzdanlara hapis
Neyse
Dikkat et kendine
Ben yine
Gidiyorum kalbime
Demek gömmek gerek bir kere daha