Diyalektik 2 – Şeref, Bilgelik, Sanat
*_Düşünce_
_Buda: Her şey düşüncedir. Ne düşünüyorsak o oluruz. Bize düşüncelerimiz şekil verir. Hepimiz düşüncelerimizden doğarız. Bu dünyayı yaratan, zihnimizdir. Bu dünyayı bir hava kabarcığı, bir serap gibi düşün. Dünyayı böyle gören kişiyi ölüm görmez. Biz, içselliğimizin meyvesiyiz. İçimizde ne varsa biz oyuz. Bizi biz yapan zihnimizdir.
okumayacağın satırlarım var sana
“Bu gecede senin okuyamayacağın satırlar yazıyorum yine. Yavaş yavaş unutacam demiştim ya seni. Sanırım başarıyorum. Her şey daha az acıtıyor canımı. Adını duymak, seni bana sormaları, profiline girmek, çevrimiçi görmek daha az acıtıyor işte. Ama bugün bir şey oldu galerimde bir fotoğrafın kalmış. Ona denk düştüm. Öyle güzel bakıyorsun ki öyle masum tıpkı benimle burun buruna iken nefesini içime verdiğin o ‘an’ daki gibi. Ayaktaydım önce oturdum bir köşeye selma’nın fotoğrafına diz çöken Ramiz dayı gibiydim. Baktım uzun uzun sarıldım fotoğrafına. Sonra silmem gerek dedim. Silmeliydim tabi ki de. Yoksa nasıl başaracaktım seni unutmayı. Elim titreye titreye gitti sil tuşuna ama başardım sildim fotoğrafını ve sonra attım elimden telefonu sanki bir bombaydı ve o an patlayacaktı gibi. Yağmur da vardı gözlerimin yaşları tanrının yaşlarına eşlik etti. Bugün de tanrıyla beraber sana ağladık. Belki ben sana tanrıda bana ağladı. Sonra sigaramı yaktım yine, hem hepiniz sigarama düşmansınız ama en çok ve hep o yanımdaydı. İşte biz iki yoldaş yine sığındık birbrimize…kalktık kalkmamız gerekiyordu ama merak etme ara ara düşüyorum böyle de sayende ezberledim artık tüm düşüşleri. Az kaldı yavaş yavaş uğurluyorum seni. Ama inan bi sen kalmalıyken bende bi sen gidiyorsun benden. Ne diyim güzel yüzlüm yolun açık tebessümlerin hep acı olsun. Kaşın çatılmasın ama her derdinde aklında olayım. Güle güle git ağlattığın bu adamdan…
Ne yola geldik, ne yolu terk ettik.
İşte şimdi buradayız.
Yol bizi bekler.
Yol, hiç bitmez
Yola devam.
Yolu hiç bırakmadık, özgürlük savaşımız hep sürdü.
Uğruna ölecek bir fikir bulamadım demişti bir şair.
Daha çok şiire ihtiyacımız var, daha çok sevmeye, yolda olmaya…
Hey sen, hiçbir zaman umut olmadığını söyleme bana, çünkü umut asla
yolun açık olsun,
düşlerimin heyecanını
ve acısını benimle paylaşma cömertliğini gösteren
ve gidişini göreyim diye beni yeniden hayata
bağlayan geçici dostum.
Sayfa 74 - Can Yayınları - İkinci Basım - Kasım, 2011 - Çeviren: Cevat ÇapanKitabı okudu
