Hatice Şimşek
Hatice Şimşek
@yorgunovski
75 reader point
Joined on May 2022
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Akan bir ömrün ne de çok biriktirdiği şeyler varmış meğer
Victor Hugo'dan sonra sanırım Fransa'nın tarihini edebiyat vasıtasıyla öğrenmemi kolaylaştıracak ikinci kitap oldu. Aslında şunu fark ettim: Hepimiz ortak neşe ve ortak açılardan geçiyoruz. Bir milleti de millet yapan değerler din,ırk,dil değil. Yaşadıkları ortak duygularmış. Ve her nesil kendinden bir önceki nesli yobazlıkla suçlarmış. Kendisinden sonra gelen nesli de işe yaramaz aklı havada görürmüş.
Kitabı okurken kendi günlüğümü yazmışım gibi bir hissiyat sardı beni. Samimilik, akıcı dil de eklenince kitapla aramızda sohbet havası oluştu. Yazar karmaşıklıktan uzak durmuş, ancak bu sadelik de vakit geçirmelik bir kitap kılmıyor onu. Aksine her bir sayfasında not alma ihtiyacı hissettim. Verimli bir okuma süreci yaşatması beni kitaba minnettar kılan en büyük neden...
Kitap kültürel kimlik sorununa eğiliyor. Kibirli nezaketin ardındaki o ırkçı dili kullananların her zaman aramızda dolaştığını ve dolaşacaklarını gördüm. Karakterler, o ırkçı söylemlere maruz kaldığında sanki ben de aynı durumdaymışım gibi hissettim her defasında. Bu yüzden kitap okuma eyleminin empati aşılama durumunun ne derece mühim olduğunu bir kez daha kavradım. Gurnah iyi bir yazar. Kalemine ve yüreğine sağlık. Ayrıca kendisi; " kültürler ve kıtalar arasındaki körfezde sömürgeciliğin etkilerine ve mültecinin kaderine nüfuz etmesinden" dolayı 2021 Nobel Edebiyat Ödülü'ne layık görüldü, belirtmeden geçemeyeyim.
Kitap yer yer soluklandığım yer yer de başka kaynaklarla beraber sağlamlaştırdığım bir dostum oldu. Bazı kitaplar öyledir, bir çırpıda okunmaz. Sindire sindire, altını üstünü çizip sayfalarca notlar alınarak okunurlar. Hepimizin günlük yaşamda sıkça kullandığı kültür kelimesini irdeliyor yazar. Kültürün doğduğu andan günümüze değin ne tür değişikliklere uğradığı ve artık şimdi iyice masumiyetini yitirdiğini katman katman anlatıyor. Artık "kültürlü insan" tabirinin kullanılmasının ne derece doğru olduğunu sorguladım:) .
Reader Follow Recommendations
Her kitap yazarlarından izler taşır. Bazı kitaplar da bir takım duygularla size açar kapılarını. Bu kitap kederli hatta fazlasıyla kederli bir kitap. Ve anladım ki keder; mutsuzluktan ya da melankoliden çok farklı bir duygu... İçerisinde asalet de barındırıyor. Yazar bazen hikayeler bazen de kendinden duyguları döküyor kâğıda.
İnsan kendini çok büyütmemeli. Tüm vasatlıklarını kabullenip yoluna devam etmeli.
Tek oturuşta bitirdiğim, yormayan ve ince bir kitaptı. Bittikten sonra tek başına yürüyüşe çıkıp "ne çok acı var"ı iyice düşünesi geliyor insanın.
Ne kadar zaman geçse de değerini hiç yitirmeyeceklerden...
Öncelikle Dostoyevski 'yi yine övmeden duramayacağım. Bu nasıl ince bir zekâ? Bu nasıl bir insanı derinden kavrayıştır? Yine ve yeniden saygı duyup hayran kaldım kendisine. Kitaba gelince,
Birbirinden farklı üç kardeşin kâh ruh dünyasını kâh gündelik yaşantıları önümüze seriliyor. Öte yandan, hepsinin karakterini etkileyen "antipatik" bir baba figürü... İnsanoğlunun içindeki gizil alçaklığı aşama aşama okura yansıtıyor kitap.( Okuma serüvenimde kitap biraz yıllandı tabii:) -kahve dökerek-). Başlamaya cesaret edemiyordum ancak su gibi akıp gitti. Hele de kış ayı olunca Rus klasiklerinin tadından yenmez...
