Kitap hakkında o kadar çok şey yazmak istiyorum kii!
Emre Timur’un okuduğum ilk kitabı ve kalemini sevdiğimi söyleyebilirim. Bu kitabı yazarken huzurumuzun kaçmasını ümit ederek yazmış ve amacına ulaştığını düşünüyorum. Rahatsız edici bir kitaptı ama bu söylediğim iyi anlamda. Vermek istediği duyguları doğal ve gerçekçi bir şekilde vermiş Emre
KİTAP YORUMUM
Alper ve Agah adlı ikizlerimiz ordan oraya koştururken yorulmuyorlar ben bu macerada koşturmalarını izlerken yoruldum. Özellikle uzun soluklu bir seri okuduysanız bu kitap size ilaç gibi gelecektir. Bol bol güldüğünüz, gerçek hayattan bir şeyler bulabildiğiniz ve farklı bakış açılarına konuk olabileceğiniz bir kitap.
İkizlerimizin doğumuna, büyümelerine, lise hayatlarını izlerken yer yer duygulandım yer yer sorgulamalarım oldu. Güldüğüm yerler tabi ki çoğunlukta olsa da farklı boyutları da olan bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Yazarımızın dili sade okurken cümleler arasında yorulmuyorsunuz. Betimlemeleri ben sevdim, böyle ne çok betimleme ne az betimleme tam ortasını seviyorum. Akıcı bir kitap bir solukta bitiyor.
yorucu
bu kitap normalde övülen bir kitap fakat okurken inanılmaz yoruldum. okuduğumu anlamadım bile. çok saçmaydı. nereye bağlandığını dahi anlamadım. bir daha okuyacağımı sanmıyorum :/ abartılacak bir tarafı yok, inanılmaz sıkıcı ve yorucu bir kitap.. hiç bir akıcılığı yok.
236 syf.
·
Not rated
Kitabı adeta Beyhan hocamın sesiyle okudum :) YouTube'ta çarpı iki hızla izlediğim videoların bende kalan tortusuyla kitabı bitirdim.:) Oluşan bilgi yumağının üstüne kata kata ilerledim.Muhteşemdi artık beğenilerimi aynı cümlelerle yinelemekten yoruldum çok klişeleşti:)). O değil de çok iyi psikologlarımız var ve iyi ki de bildiklerini aktarmak için kitap yazmışlar kalemlerine sağlık daim olsun yazışları minnettarım. Kitap için söyleyecek sözüm yok okuyun okutturun şimdiden bolca bilgilenmeler.
·
Not rated
Ali Ural, yazarlar dünyasında muhteşem bir detay.
Bırakalım, şâirler şiirden bahsetsin. Bırakalım, insanlığı şiir yönetsin. Öyle olsaydı, ne vefâ sırf bir sokak ismi olarak anılırdı, ne de edep sırf medreselerde duvar süsü sayılırdı..
_
Okudum ve anladım. Hüzün kalbimde solmayan bir çiçek. Bildim, şiirdir o çiçeği soldurmayan..
_
Kâh Orhan Veli'nin "Bedava yaşıyoruz bedava, hava bedava, bulut bedava" dizelerinde bir buluta büründüm, kâh Tanpınar'ın "Hasretiz bir kanat şakırtısına, Mavi gökte kuşlar yine uçar mı" sorusunda boğuldum. Yalnızlığıma yoldaş buldum. Ismi Gülten Akın. Şöyle tanımlıyor yalnızlığımızı; "Beni sorarsan, Kış işte. Kalbin elem günleri geldi, Dünya evlere çekildi, içlere. Sarı yaseminle gül arasında, Dağların mor baharıyla, Sis arasında, Denizle gül arasında, Yanımda kediler, kuşlar, Fikrimden dolaşıyorum."
Zarifoğlu kalbimin kuytusunda daimâ bir ışık yakıyor. Hatırlatıyor bana hiçliğimi; "Ve gözüm eşyamda değil, Yoruldum maddemden."
Sonra Ahmet Muhip Dıranas, bir umut sunuyor ötelerden; "O gökyüzü ve öylesine gerçek, Büyük, büyük, büyük, kocaman çiçek."
Bir de Âsaf Hâlet var.. Insanın gittiği her yerde, kendinden bir şey bıraktığını hatırlatır bana; "Bir adım attığım yerde, ne vardı ki, gitmemle kayboldu, her adımımda, sonsuz benler koyuyorum, boşluğa."
_
Ali Ural, kalemine her zaman saygı duyduğum bir insan, bir şâir. Bu saydığım ve daha saymadığım birçok şâir ile buluşturuyor okurları bu kitabıyla. Buluşmak da yetmiyor yalnız. Oturup bir çay içiyorsun her biriyle...
Dünyanın neden bu hâlde olduğunu bir de onlardan dinliyorsun.
Konusu aslında ilgi çekici; karakterimiz, "İki kenarda uyuklayayım, sonra kaldığım yerden devam ederim." derken bir bakıyor, pis kokan iğrenç bir yerde. İlk tabi error veriyor, sonra çevresindeki kızların yardımıyla olayı ayıkıyor. Güzel bir konusu vardı aslında, ama malum sahneler o kadar fazla olduğu için artık konunun güzelliği ve
