Yaşamla ölüm arasındaki yaşamı öldürmek istiyorum
“Ne demem gerektiğini bilmiyorum. Bildiğim tek şey, yorulduğumun farkındayım. Çocuklar ölüyor üstat. insanlar ise her şeyi meşrulaştırıyor. Yoruldum…”
"Kurbanlarınızın sayısı çokmuş. Bana ne?" diyor Rab: "Yakmalık koç sunularına, besili hayvanların yağına doydum; boğa, kuzu, teke, kanı değil istediğim."
"Huzuruma geldiğinizde, Avlularımı çiğnemenizi mi istedim sizden?"
"Anlamsız sunular getirmeyin artık; Buhurdan iğreniyorum. Kötülük dolu törenlere, Yeni Ay, Şabat Günü kutlamalarına. Ve düzenlediğiniz toplantılara dayanamıyorum." "Yeni Ay törenlerinizden, bayramlarınızdan nefret ediyorum. Bunlar bana yük oldu, Onları taşımaktan yoruldum... Elleriniz kan dolu. Yıkanıp temizlenin. Kötülük yaptığınızı gözüm görmesin. Kötülük etmekten vazgeçin, iyilik etmeyi öğrenin. Adaleti gözetin, zorbayı yola getirin. Öksüzün hakkını verin. Dul kadını savunun."
Gerçekten ben yoruldum artık birşeylerin hayalini kurup kurup sonra gözümü açtığımda hiçbirseyin olmadığını görmekten bıktım şöyle değil de böyle olsaydı çok mutlu olurduk demekten de kendimden de bıktım olmuyor işte bak işte olmuyor kendime birşey yapamıyorum hep Umut ediyorum olacak diye ama kendimden nefret ediyorum olan tek şey aynı hayal kırıklığıyla kalıyor.
yeşil yol filminden
Yoruldum, patron. Yollarda yağmurdaki bir serçe kadar yalnız olmaktan yoruldum. Yanımda hiç arkadaş olmamasından bıktım. Nereye gideceğimizi, nereden geldiğimizi söyleyecek biri. ...
akşam, körfezin zehirli sularına
bir ceset gibi düşüyor şehrin gölgesi
kaç yaz var ki yoruldum ve orada
kendimi dinledim kimseye seslenmeden
Ben tekrardan hayatımı mahvettim, şimdi bir başımayım. Anlatacak kimsem de yok, kendi kedime yapamıyorum artık. Ben, beni avutmaktan yoruldum; hata yapmaktan asla..
Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşımaktan.
Beklentim yokmuş gibi davranıp içime dünyalar kadar umudu sığdırmaktan yoruldum.
Her zaman sevilmek istedim. Bana ilgisizce davranılması daima kederlendirdi beni. Talihin yetim bıraktığı ben, her yetim gibi birilerinin sevgisini ve şefkatini görmek istedim. Bu ihtiyaç daima yatıştırmadığım bir açlık oldu...Her ne olursa olsun, hayat canımı yakıyor.
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında.
öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan
saçlarım çok yoruldu gençlik uykularımda
acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman
acıyla uğraşacak yerlerimi yokettim.
Ve şimdi birçok sayfasını atlayarak bitirdiğim kitabın
başından başlayabilirim.
