"O iki deliği, dört tutamağı olan bir tulum veya kırbadır. Bunlar beşer diye adlandırılır ve yeryüzünde o yandan bu yana, acayip bir telaşla ve hiçbir gezegen topluluğunda benzeri olmayan çok vahşi bir biçimde harekete geçerler. Bunların kendilerine özgü birbirini öldürme çılgınlığı vardır. Kimi zaman uzak noktalardan, birbiriyle hiç irtibatı olmayan, harekete geçen ve birbirini hiç tanımayan bu canlılardan büyük gruplar bir tasarım, düzen, heyecan ve tahrik ile kuşanır ve çok modern silahlar ve üst düzeyde donanımla yola düşerler; geçimlerini, işlerini, uğraşlarını ve ailelerini bırakıp gelir ve karşılıklı saf bağlar, sonra da kıyasıya savaşırlar. Ben yiyecek sağlamak için bunu mutlaka yapmaları gerektiğini sanıyordum. Fakat sonra gördüm ki tuhaf bir zahmet ve çileyle birbirlerini katledip öldürüyor, sonra kalkıp evlerine dönüyorlar. Daha sonra tekrar biri çıkıp öne düşüyor, yine bir topluluğu veya grubu diğerine karşı kışkırtıyor, başka bir toplulukla savaşıyor, onları öldürüyor. Kısaca adı beşer olan bu türün kendine eziyet etme ve kendini öldürme ile dolu bir tarihinin olduğundan bahsedilebilir. Bütün donanımlarını birbirlerini öldürme araçları için; üstelik birbirine karşı gerçekten kin duymaksızın da bunu yaparlar ve bunun ardındanbüyük katliamlar gelir. Hiçbiri de öldürdüğünün etinden yemez; yese, deriz ki bunların birbirlerini öldürmeye ihtiyacı var. " Ali Şeriati'nin temsili hikayesinde dünya dışı varlığın insan tanımı...
Bana bu alıntıyı hatırlattı, çok güzel bir inceleme olmuş. Ellerine sağlık.
Bir düşünsene, dünyada hiç savaş yokmuş, kimse kimseyi öldürmüyormuş. Hayal etmek bile güç.
Biz insanlar bizi çözemedik, dünya dışı varlığın ne haddine:)
Teşekkür ederim Koray. Beğendiğine sevindim.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.