Şimdi gözümde canlandırıyorum da...
O günün sabahında kardeşlerim kalkıp şubelerine geldiler. Birlikte, gülerek, sohbet eşliğinde kahvaltılarını yapıp yola çıktılar. Saatler öncesinden. Hani o ekranlarda sadece doksan dakika süren maçlar var ya çevik kuvvet için o maç on saatten fazla sürer. Taraftarlar stadyumu boşalttıktan sonra onlar da önce şubelerine, ardından evlerine döneceklerdi.
Hayâlleri, ümitleri de. Ama en çok sevenleri yarım kaldı. Sevenleri içinde aileleri. Ailelerinin içinde anneleri.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.