Şimdi gözümde canlandırıyorum da...
O günün sabahında kardeşlerim kalkıp şubelerine geldiler. Birlikte, gülerek, sohbet eşliğinde kahvaltılarını yapıp yola çıktılar. Saatler öncesinden. Hani o ekranlarda sadece doksan dakika süren maçlar var ya çevik kuvvet için o maç on saatten fazla sürer. Taraftarlar stadyumu boşalttıktan sonra onlar da önce şubelerine, ardından evlerine döneceklerdi.
Cüzdanlarındaki kimlik parçalanmıştı, gördüm.
Hikâyeleri yarım kaldı belki ama her biri başlı başına bir destan oldular.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.