Hiç mantığa uygun gelmiyor her şeyin, herkesin bir "hiç" olması.. ay, güneş ve yıldızları, binlerce hayvanlari, bitkileri, taşı, toprağı, suyu, ateşi, havayı ve en önemlisi insanları hepsini özenle, süsleyerek, yerli yerinde, karışık iken karıştırmayarak, biri diğerinin vazifesine mani olmadan, yaratmış olan yaratıcı; nasıl olur da, bu kadar güzellikleri, incelikleri en sonunda bir "hiç" olmak üzere çöplüğe atsın, yok etsin, dağıtsın ?..
Bir tek insan bile icat etmiş bir şeyin, kırılmasından, kaybolmasından rahatsızlık duyduğu halde; nasıl olur da, koskoca kainatı ve içinde bir kainatı barındıran insanı yaratmış olan yaratıcı; en sonunda yok olmak üzere hiçliğe atsın.. akıl bunu idrak edemez.. O zaman yaradanın sevilmesi yerine; Ondan (haşa) nefret etmek lazım gelir.. bu ise akıllar haricinde bir şeydir.. Bu kadar güzellikleri yaratan Sânii, hiçbir cihetle onları hiç olmak üzere yokluğa mahkum etmez..
Hayatı veren yaratıcı, onu koruyup, muhafaza etmesini de çok iyi bilir.. gözü veren, gözün gördüğünü; kulağı veren, kulağın duyduğunu; aklı, şuuru, vicdanı veren; aklın nasıl çalıştığını, şuurun ne düşündüğünü, vicdanın ne hissettiğini de çok iyi bilir...
ölünce de hiç olacaksın dünyadan silineceksin sura üflenene kadar
Dünyada gördüğümüz ne var ise, âhirette daha güzel bir surette tekrardan bizlere iade edilecektir.. Dünyadakiler, âhiret ni'metlerinin yalnızca nümuneleridir.. Yani hiçlik yok.. boşluk yok.. Sadece mekân değişikliği vardır.. Cismimizin toprak altında çürümesine bedel; ruhumuz kabir penceresinden âhiret alemlerininin güzelliklerini seyredecektir.. Bir an önce mahşer gelse de, o güzelliklere kavuşsam diğe, hasretle bekleyecektir.."Yeter ki, insan Mâlikine, Sâniine, Rabbine isyan ederek, şikayette bulunmasın; sabrederek, o güzel günlerin geleceği günü beklesin" Sizin de dediğiniz gibi: Sur'a üflendiği zaman herkes tekrardan, konaklamak için girdiği kabrinden kalkarak, mahşer meydanında toplanacaklardır.. Kimileri ettiği iyiliklerin mükafatını; kimileri de yapmış olduğu kötülüklerin, zalimliklerin cezasını görecektir..
işte şöyle düşün hiç akraban kalmadığını ve son olarak sen ölüyorsun herkesin hafızasından dünyadan siliniyorsun hiç oluyorsun hiçlik var aslında
Yani demem o ki, öldüğümüz zaman hiç olmuyoruz. Bu alemden, başka bir aleme göç ediyoruz, hepsi bu.. hiç olan sadece cismimi. Ruhumuz ilelebed ebedidir.. bakidir..
İnsanı idare eden de ruhtur zaten.. ruh olmazsa, cismimizde olmaz.. Ruh ise her zaman bâkidir.. Yok olmaz, hiç olmaz..
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.