Nur Hocam, Güray Süngü'nün kitaplarını okuduktan sonra, dimağda kalan o anlatılmaz duyguyla bitirdim incelemenizi, eserin içine girmek böyle bir şey sanırım. :) Mizahın hafiflettiği bir acının, kolay içilsin diye üzüm tanesine konulan tabletler gibi, tereddüt doğurduğunu çok iyi bilirim... Bazı rüzgarlar da öyledir, tatlı tatlı eserken birden üşütüverir...
Emeğiniz varolsun. :)
Yüreğinize sağlık sevgili Hocam. Ne güzel anlattınız öyle :) Bu rüzgârın esintisi de her defasında üşütüyor insanı. :)
''Her yere bakmana rağmen hâlâ aradığını bulamadıysan bunun sebebi, aradığın şeyin zaten elinde olmasıdır.'' diyor milattan önce yaşamış bir çin filozofu :) İnsan yarasıyla onarır kendini, aradığımız şeyse kanayan yerimizdir.
Üşüten bazen omuzlarınıza aldığınız bir şalın sessizliği bile olabilir :)
Gönlünüze hürmetle...
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.