Şeker Portakalı ve bütün klasikler. Hiç klasik okumadım. İnsanların gözünde klasik okumayanlar sanki hiç kitap okumuyormuş gibi oluyor. Bu kalıp yargıdan nefret ediyorum. İnsanlar klasikler dışında da kitaplar olduğunu ve klasikler dışındaki kitaplarının da bize bir şeyler kattığını öğrenmeli.
Mutlaka katıyordur. Ama az katıyordur. Belli bir yaşa geldikten, belli bir tecrübeye eriştikten sonra seçici olmaya başlıyor insan. Zaman kıymetleniyor, boşa harcamak kayıp gibi geliyor. Klasikler bu anlamda adeta bir kurtarıcı rolüne bürünüyor. Risksiz oluyorlar bir kere, hayal kırıklığına uğratmıyorlar, beğenmeme olasılığınız az oluyor. Hem hangi yaşta olursanız olun size bir şeyler öğretmeyi ve sizi şaşırtmayı becerebiliyorlar. Sizin okuduğunuz kitapları biz de okuduk zamanında, belli bir yaşa kadar ilgi çekici olabiliyorlar gerçekten fakat sonra yetmemeye başlıyorlar. Doyurmuyor, şaşırtmıyor, tatmin etmiyorlar. İster istemez klasiklere yöneliyorsun. Klasikler, başta korkutuyor ama okuyunca korkulacak bir şey olmadığını anlıyorsun. Hem onların tadını bir kere aldıktan sonra diğer kitapları kolay kolay beğenmiyorsun. :) İstediğiniz kitabı okuyun (zararlı içerik barındırmadığı sürece), dediğin gibi her kitap insana bir şeyler katar. Birilerinin zoruyla ya da dayatmasıyla değil kendi isteğinizle daha iyi kitaplar okumaya başlayacağınıza eminim bir gün. Size zorla bir şeyler okutmak isteyenleri dinlemeyin ve kendi okuma serüveninizi kendiniz çizin:)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.