Bu hadîse bir başka rivâyette hatırımda kaldığı kadar şu şekilde geçmekte:
Süfyân Hazretleri bir defâsında mescide girecekken, olur yâ hani bir an için dalgınlıkla olsa gerek içeriye ilk olarak sol ayağını atar... Bu esnâda hatiften (gâibten) bir ses duyar:
- Ey öküz (sevr)! Nereye adım attığına dikkat et!...
Hitâbını işiten Süfyân Hazretleri kendine gelir ve istiğfar eder... Ama bu gayrı ihtiyâri de olsa edebe mugayyir hâlini unutmamak için “Sevr” hitâbını kendine isim olarak kabul eder ve isminin artık “Süfyân-ı Sevrî” olduğunu ilân eder... Yâni; “Öküz Süfyân!...”
Allah’a dost olmak kolay ama kalmak noktası üzerinde konuşulabilir...
Evliyâullah’ın sırrı âlî olsun ve şefaatleri bize yâr kılınsın...
Cümlemizden... Âmîn efendim...
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.