Erhan Bey, hikayeyi okudum aslında siz daha paylaşır paylaşmaz da ne yazacağımı bilemedim. Çocuğa üzüldüm, anneye kızdım, durumdan iğrendim. Yazarın çocukla konuştuğu bölüm çok iyiydi çocuğun saf cümleleri toplumsal yanlışları çok güzel ortaya koyuyordu. Sonrası şaşırtıcı gelişti.
Yazar sebepsiz kırdım dese de benim hissettiğim isyan...
Aynayı kırmak isyan, herşeye, önce kendine sonra dünyaya...
Teşekkürler düşüncelerinizi paylaştığınız için yine de. Evet belirttiğiniz şeyler, ahlaki değerlerimiz nedeniyle oldukça rahatsız ediyor bizleri. Okuduğumuz şey yeraltı edebiyatından bir hikaye olsaydı belki daha hoş karşılayabilirdik. Ya da Sefiller'de mesela benzer bir sahneyle karşılaşsaydık, fazla önemsemeyebilirdik. Ama Sait Faik olunca olay, kendi yaşamış gibi anlatınca belki farklı bir şey hissediyoruz haliyle. Sanki orada bizim kafamıza atıyor zeytinleri çocuk, biz arınmaya çalışıyoruz denizde. Tabi bunları bir erkek olarak söylüyorum ben:) Ayna var tabi hikayeye ismini veren, evet isyan belki, öfke yani, belki de çaresizlik - bilmiyorum bakalım. Teşekkürler katkınız için
Yeraltı edebiyatı okumadım henüz, bana uygun olmadığını hissettiğim için de yanaşmadım. Okurken beklentiye giriyorum, anlatıcı yaşayan kişi her kimse, birşeyler yapsın, iyi birşeyler güzel birşeyler istiyorum. Birşeyleri olduğu gibi bırakmayı kabul edemiyorum ille bir çaba arzusu sonrası hüzün...
Rica ederim, iyi günler... 🙋♀️
Her gün gördüğümüz o iğrenç şeyleri, okuduğumuz şeylerde de bir kez daha yaşamaya gerek yok haklısınız. Bunlar için de sektörde ayrı rahatlama kitapları mevcut ama. Tavsiye etmiyorum, ama toz pembe kitaplar da bolca mevcut ve sanal bir huzur sağlıyorlar insana, çok satmalarından belli. Ama kaliteli edebiyata alışmış biri olarak uzun vadede o hüznün sizi terk etmeyeceğini düşünüyorum ne yazık ki.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.