Behçet’i seven ve sevgimin hakkını vermeye çalışan bir okur olarak görüşlerimi yazacağım. Zaten tamamen kitabın içeriği odaklı bir inceleme yazmış olsaydın Behçet’i anlamamış olabileceğini düşünürdüm. Tam onun tarzı bir yazı çıkarmışsın ortaya. Sürekli sorular, nedenler, sık sık kullandığı kelimeleri katmalar, -soruları da başkasına değil de kendisine sorarak yazar daima- canavar, zaman, çelişkili ifadeler, karamsarlık, kararsızlık.. açıkcası okurken Behçet havası sezdiğimi söyleyebilirim. Eline sağlık, çok beğendim. Heh bu arada kendisine Behçet diyorum onu da ilave edeyim. :)
Cevdet bir efsane bana göre. Bırakın dünü bir an öncesini dahi unutarak gerçek sorgulamalara kapı aralayan karakterlerin yaratıcısına öykünmek bir bakıma benim bu yazım. Evet öykünmek ama kendi hayatım temalı bir öykünme bilemiyorum ne kadar hakkını verebildim ama Cevdet'in şahsına münhasır anlatımının yanında solda sıfır kaldığının da pek ala farkındayım. Aa sorun yok bende Cevdet diyorum kendisine. :)
Eğer okumadıysan lütfen “acaba nasıl?” kitabını oku, kafayı yiyeceksin eminim. İnceleme de yazmıştım o kitaba. Hani çok çok farklı bir kitap.. Tarzını yakalamışsın ama ruhunu yakalamak zor tabi :)) Anlaşılmak istemeyen bir yazar zaten kendisi. Anlamaya çalışıyoruz ve anladık diyoruz işte :) Behçet daha hoşmuş..
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.