Onu fark ettim. Ama kitabın o anki tesirinden çok uzaklardayım. İçimdeki öfkeyi başka taraflara yönlendirmeye çabalıyorum. Karanlığın içinde kaybolmuş ışığı bulmaya. Bazen de az önceki gibi umursamayı umursamamayıp sigara yakmaya gidiyor ellerim. Ve söyleyecek şeyleri olmayan kim var ki? Konuşmaya kalksak her birimizin susması yıllar alır. Ki hiç susmayanlar da çıkacaktır. Şu an benim susamamam gibi. :)