Birinci madde için; annelerinizi ve babalarınızı ve atalarınızı atın bir kenara gitsin, nasılsa artık onlardan alacağınız bir şey kalmadı çünkü eşi buldunuz. Vefa denilen şey İstanbul'da bir semt adı sadece!
Sözleri çarpıtmamanızı öneriyorum hocam. Birincil aileniz diyor. Ataları anneyi, babayı bir kenara atın demiyor.
Birincil aile demek ataların da dahil olduğu komple aileden ayrılmak demek diye anlıyorum. Yoksa birincil, ikincil diye bir bölünme olmazdı. Ben biraz sert ifade ediyorum fakat bu konu aslında genel bir sorunumuz artık. Eskiden yani birkaç kuşak öncesine kadar evler ve aileler genişti. Yani en az üç kuşak bir arada yaşıyordu, dede-nine, evlat-damat, gelin, torunlar vs. İşte o zamanlarda aile diye bir şey vardı, çocuklar dede-nine görerek büyüyor, onların sevgilerinden ve tecrübelerinden yararlanıyordu. Şimdi dikkat edin yaşlılar genel itibariyle evlerden uzaklaştırıldı, ya kendi başlarına yaşıyorlar ya da huzurevleri var onlar için. Evler de tabi iyice küçüldü ve çekirdek aileye uygun birkaç odalı evler de yaşanıyor. Peki sonuç ne oldu? Toplumun geldiği noktaya bakınca bana göre sonuç berbat oldu. Ayrıca bugünün insanı o kadar şahsi menfaat odaklı ki anne ve babadan alacağını aldıktan sonra yani kendi ayakları üzerinde durmaya başladıktan sonra yönünü eş adayına çeviriyor, çünkü artık gelecek o eş olacak kişi de, çünkü artık ona ihtiyacı var. Geçmiş geçmişte kaldı. Bence sorun geçmişe olan vefasızlık ile başlıyor. Çünkü bu vefasızlığı yaparsan mutlu olamazsın. Olamıyoruz da.
Öncelikle burada kasıtı şununla vermek istiyorum;
Evlenmeden önce aileniz anne ve babanızdır, evlendikten sonra ise eşinizdir.
Sizin anlattıklarınıza gelecek olursak ise eskiden insanlar daha kırsal kesimlerde yaşarlardı ve evler daha büyüktü. Bu yüzden 3 kuşağın yaşamasına müsait bir alan vardı. Lakin günümüzde artık şehir hayatları mevcut ve evler daha küçüktür. Bir Anadolu insanı olarak ve tamamen Türk adet ve törelerine göre yetişmiş birisi olarak gerek şehirde yaşadık gerekse geldik dedemizin, ninemizin yanlarında büyüdük. Ayrıca bahsettiğiniz şekilde yaşandığı zaman kuşak çatışmaları olduğundan huzur yine bulunmuyordu. Günümüz ilişkilerinde sosyal, özel alan odaklı yaşıyorum ve yaşamakta zorundayız. Ayrı yaşanıyor diye unutulmaları, saygısızlık yapılıyor anlamına gelmez. Burada önemli olan yaşadığımız alanlar değil karakterin getirdiği ve eskiyen kuşağımıza saygı duymaktır. Diğer bir husus ise eleştiriler her zaman kötü birşey değildir. Zarar veren bir konumda bulunmaktansa kırmadan uzak bir alanda yaşamak daha kafidir. Son olarak evlendikten sonra anne babanın bebeği olunacakta evlilik yoluna gitmeninde bir anlamı yok. Eskilerin bir lafı vardır "ev, ev üstüne olmaz."
Anlaşamadık, saygı duyuyorum. İyi bayramlar.
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.