Abla ya yine kaleminden hüzün akmakta. Yine içindeki zehir-yani yaşadıklarını öyle nitelendiriyorum- akmakta. En azından insanı rahatlatıyor yazmak değil mi? Zaman geçtikçe daha çok boğuluyor insan...
Güzel bir inceleme olmuş ablacığım . Hayatın yalanlarına karşı mücadele ederken yaşamaya çalışmak... Kelimeler yetmiyor bazen o yüzden susuyorum.
Sevgi ve saygılar...
''Hayatın yalanlarına karşı mücadele ederken yaşamaya çalışmak'' tan ziyade benimkisi artık yaşlanmak:))) Teşekkür ederim.
Gözler aşktan sevgiden artık neyse bilemiyorum ama açıldığında yeni bir Ferah Abla doğdu bence. Kaybeden sen değil asıl okan karşındaki o insandadır. Seni sevmek çok güzel ablacığım bunu göremeyen bununla birlikte acı çektiren kişi çoktan kaybetmiştir...
Fakir Edebiyatı inan ki Asya bu dediklerin prim yapmıyor :))) Yine de çok teşekkür ederim naif yorumun için.
''Kaybeden sen değil asıl okan karşındaki o insandadır. Seni sevmek çok güzel ablacığım bunu göremeyen bununla birlikte acı çektiren kişi çoktan kaybetmiştir...'' yazdın ya kimse bunu kayıp olarak görmüyor gününe gün katıyor:))
Haklısın ablacığım, sustum :)
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.