"Ne zaman elime bir kalem alsam
Sana seslenmek geliyor içimden"


Bazen öyle anlar gelir ki kendini bir yerlere atıp ağlamaya, sustuklarını haykırmaya çalışırsın.

Haykırırsın sonuna kadar, kendi sesimi duymayayım diye.

Ne kadar çabalasan da etrafında sadece yalnızlığının sığınağını saran o hüzünden örülü duvarlarla baş başa kaldığını görürsün.

Konuşmak istersin, konuşamazsın duvarlar cevap vermez ki sana duvarlar anlamaz ki seni. İçin acır.

Hem öyle bir yanar ki canın , sen bile sana acıyan olursun.

Susarsın hiç bir şey yokmuş gibi , sevdan özlemin geçmiş gibi gülümsersin herkese her şeye.

İnandılar sana, yaralarına, anladılar zannedersin.

Bilmez anlamazsın ki gözlerinden yansıyan hüzünlere , aman dilediğin yardım beklediğin o tükenmek bilmez sızına rağmen sadece sabredemez, veda ederler.

Bağışlıyorum kendimi, sen de , kendimi bağışladığım gibi bağışla beni ne olur dersin, eskisi gibi olabilmek istersin; ama bağışlanmanın ne olduğunu , bağışlanmazsan da nasıl unutman gerektiğini , sevmek istediğinde korkunu nasıl yeneceğini, söylenemeyen onlarca hasret, sarılma özleminin aranıza duvar oluşturmadan nasıl besleneceğini bilemezsin.

Gitmesini söyledim derken aslında "gitme kal" dediğini hissettiremezsin.

Gidemediğin ve kalamadığın gibi.

Ne konuşabilir, ne susabilir, ne
anlayabilir ne de anlatabilirsin.

Yaralarımın susarak anlatmaya çalıştıklarını belki bir gün anlarsın.
Anlatamadığım her şey gibi.

https://youtu.be/sKqOHTzJATY

Keyifli okumalar.

"Ne zaman elime bir kalem alsam
Sana seslenmek geliyor içimden"


Bazen öyle anlar gelir ki kendini bir yerlere atıp ağlamaya, sustuklarını haykırmaya çalışırsın.

Haykırırsın sonuna kadar, kendi sesimi duymayayım diye.

Ne kadar çabalasan da etrafında sadece yalnızlığının sığınağını saran o hüzünden örülü duvarlarla baş başa kaldığını görürsün.

Konuşmak istersin, konuşamazsın duvarlar cevap vermez ki sana duvarlar anlamaz ki seni. İçin acır.

Hem öyle bir yanar ki canın , sen bile sana acıyan olursun.

Susarsın hiç bir şey yokmuş gibi , sevdan özlemin geçmiş gibi gülümsersin herkese her şeye.

İnandılar sana, yaralarına, anladılar zannedersin.

Bilmez anlamazsın ki gözlerinden yansıyan hüzünlere , aman dilediğin yardım beklediğin o tükenmek bilmez sızına rağmen sadece sabredemez, veda ederler.

Bağışlıyorum kendimi, sen de , kendimi bağışladığım gibi bağışla beni ne olur dersin, eskisi gibi olabilmek istersin; ama bağışlanmanın ne olduğunu , bağışlanmazsan da nasıl unutman gerektiğini , sevmek istediğinde korkunu nasıl yeneceğini, söylenemeyen onlarca hasret, sarılma özleminin aranıza duvar oluşturmadan nasıl besleneceğini bilemezsin.

Gitmesini söyledim derken aslında "gitme kal" dediğini hissettiremezsin.

Gidemediğin ve kalamadığın gibi.

Ne konuşabilir, ne susabilir, ne
anlayabilir ne de anlatabilirsin.

Yaralarımın susarak anlatmaya çalıştıklarını belki bir gün anlarsın.
Anlatamadığım her şey gibi.

https://youtu.be/sKqOHTzJATY

Keyifli okumalar.

Bir okuma etkinliğinin sonuna daha geldim. Mart ayına girerken Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz ile başlayan Aziz Nesin okuma etkinliğimi Sizin Memlekette Eşek Yok mu? ile tamamlamış bulunuyorum. Kendi adıma Aziz Nesin'in çok güzel kitaplarını okuduğuma hiç kuşkum yok.

Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz
Zübüklüğün Sonu Yok
Gerçeğin Masalı
Adamı Zorla Deli Ederler
Sizin Memlekette Eşek Yok mu?

Özellikle de Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz'ın nasıl yazıldığının macerasını öğrenmişken, bir de hakkında daha çok bilgi sahibi olunca Aziz Nesin'in zekasına bir kez daha hayran oldum.

Nasıl mı? Anlatayım o zaman, dinleyin! Efendim Aziz Nesin, kendisinden radyo tiyatrosu isteyen kişiye 12 bölümlük bir eser hazırlar. Daha doğrusu yazılarını karıştırır ve 12 hikâyeyi sıralar. Ama bu hikâyeyi bir çatı altında toplamak zorundadır. İşte burada Aziz Nesin'in zekası devreye giriyor. Birbirinden bağımsız 12 hikâyeyi aynı çatı altında toplayarak bir efsane yaratıyor.

Adamı Zorla Deli Ederler kitabını okuduğumda Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz'da anlatılan iki bağımsız hikâyeye denk geldim ve işte zeka dediğin budur, dedim. O hikayeleri okuyunca nasıl bir zoru başardığını anladım.

Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz'ın dışında okuduğum kitaplardan en çok beğendiklerim, Adamı Zorla Deli Ederler ve Sizin Memlekette Eşek Yok mu? kitapları oldu. Aslında hepsi birbirinden güzel ama hikayelerine en çok güldüğüm bu iki kitap oldu. Daha doğrusu bana göre en komiklerini bu iki kitapta toplamış. Ağlamak nasıl göreceliyse, gülmek de görecelidir bana göre. Belki siz başka kitaplarına güleceksiniz. Zevkler ve renkler tartışılmazmış.

Evet, gelelim Sizin Memlekette Eşek Yok mu? kitabına. Kitabımız 21 hikâye ve 6 taşlamadan oluşmuş. Kitabın sonuna konan taşlamaları bilmeyen yoktur sanırım. "Atam İzindeyiz!" diyince ne demek istediğimi anlamışsınızdır sanırım.

12 hikâyeyi mi soruyorsunuz.? En çok güldüğüme geleyim en iyisi.

Zavallı bekçilerin atlıkarıncaya binme öykülerine gülmekten öldüm. Bir yandan da üzüldüm. Çocukluğunu yaşayamamış büyükler dedim, tıpkı küçük Nusret (Aziz Nesin) gibi.

Ya "Seyis atı"na ne demeli? Okurken kahkahalar attım. Önceki halt etmiş, bu daha komik dedim.

"Donla şaka olmaz"mış öğrendim. Öğrenirken de gülmekten gözümden yaş geldi. Bu arada hikâyenin kahramanı zor durumda kaldı ama biz hep ağlanacak hallere güldüğümüz için, buna da gülmem gayet normal.

Ama "Garba açılan pencere"yi okuyunca kızım bir an delirdiğimi sandı. Neden mi? Kendi kendine gülene deli derler de o yüzden. Çünkü ona göre ben, kendi kendime gülüyordum. Hikâyeyi ona da okuyunca, neyseki hakkımdaki düşüncesi çabuk değişti de ambulansı aramaktan vazgeçti. Şimdilik ucuz atlattım. Aramızda kalsın, henüz delirdiğimi bilmiyor.

"Parle vu Fransızca", bana gramer konusunda çok başarılı olduğumuzu bir kez daha gösterdi, her ne kadar işimize yaramasa da! Burada Mustafa A.'nın yazdığı hikâyeyi çokca andım. Merak edenler için buraya bırakıyorum ( #109464060 )

"Naaa size, alırsınız cenneti!" diyen Bekir hoca gibisini hiç görmemiştim. Ne yalan söyleyeyim, imanlı biri olarak dinsizin hakkından çok güzel geldi. Ama nasıl geldiğini ne siz sorun, ne de ben söyleyeyim. Bu bizim aramızda sır.

Elin Amerikalısı, kendi ülkesinde eşek yokmuş gibi, gelmiş bizim gariban köylümüzü, eşeği satın alacağım diye kandırmaya kalkar. Hadi oradan! Bir sen misin kendini uyanık sanan? "Sizin Memlekette Eşek Yok mu?" sanki. İşte böyle, adamı suya götürüp susuz getirirler.

Ah "İstikbalim olmasa" şimdi burada neler yazardım neler? Siz görürdünüz. Ah istikbalim olmasa... Okuyunca ne demek istediğimi anlarsınız :)

Bu arada 'Fil Hamdi' aranıyor. Acilen görenlerin en yakın polis karakoluna bildirmeleri rica olunur. Acaba "Fil Hamdi nasıl yakalandı?" Fil Hamdi aranırken, ülkemde bu kadar Fil Hamdi olduğunu bilmiyordum. Ne çok Fil Hamdi varmış meğer.

"Yiyin allaşkına" diye diye az kalsın elin Almanları elimizde kalıyordu. Bu kadar konuksever olmaya gerek yok. Maazallah aşırısı ölüme sebebiyet veririr.

Okuya okuya kitabın sonuna geldim. Bir yandan da, Aziz Nesin yazmış ama bu işin sonu nereye varacak? "Du bakali n'olecak" dedim. "Du bakali n'olecak" diye diye kitabı bitirdim. Bence siz hiç 'Dur bakalm n'olacak' diye sakın ola meraklanmayın. Neden mi? Okuyunca anlarsınız. Ama insan 'Dur bakalım n'olacak' demeden de duramıyor. Ah bu merak! Bizi öldürecek bir gün.

Çok istememe rağmen, her okuduğumu yazamasam da hepsinde ayrı bir tat, ayrı bir lezzet buldum. Sizin de bildiğiniz gibi Aziz Nesin demek, ironi demek. İroniyle birlikte anlattığı öykülerde bizleri kahkahaya boğar. Verdiği dersler ve yaptığı ironilerden dolayı devlet erkanı tarafından pek sevilmez. Pek kelimesi hafif oldu sanırım, hiç sevilmez. E, kim sever milleti uyandırmak isteyeni. Aziz Nesin, UYAN EY HALKIM diye diye gitti. Peki uyandı mı canım halkım? Şimdiki gidişata bakacak olursak hala uyuyor. Du bakalım n'olacak? Du bakalım bu işin sonu nereye varacak?

Keyifle okuyun dostlar. Okurken de yanınızda mendil bulundurmayı sakın ola ihmal etmeyin. Yok canım ne ağlaması, tabii ki gülmekten gözümüzden gelecek yaşları silmek için. E, ne de olsa ağlanacak halimize gülmeye millet olarak çok alışmışız.

Sevgiyle kalın... Arada düşünmeyi de ihmal etmeyin.