Bir zamanlar burada atarlı bir çocuk vardı. Ablası vardı sahip çıktığı. Cümle cihana triplense bir tek ablasına kıyamazdı. Sonra o çocuk ablasına mesafeler açtı. Ablası yazdı, itti kendinden yazma diye. Sonra bir daha yazdı, tekrar git yalnız kalmam gerekir dedi ablasına. Ve bir gün, ablası yine dayanamayıp yazdığında, benim yalnızlığımda sen yoktun dedi. Atarlandı, köpürdü. Kırdı geçirdi. Ama abla ya, istediği kadar atar yapsın, kardeşini özlüyor. Sonra bir gün bir yorumda, ablasına öfkesini püskürttü yine.
Söyler misiniz beyefendi? Ne yaptım da seni yalnız bıraktım? Nedir bu mesafe bu atar bu trip? Hani herkese küserdin de bana kıyamazdın sen?
Bana kıydılar kıydınız ve bende kötü bir çocuk oldum bunu ben istemedim sizler yaptınız.....
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.