Rebi' bin Heysem anlatıyor: Veysel'i görmeye gitmiştim. Sabah namazını kılıyor- du. Namazı bitirince tesbihle meşgul oldu. Tesbihini bitirsin diye sabrettim. Derken kalktı öğle namazına durdu. Üç gün üç gece ara vermeden böyle hareket etti. Ne bir şey yedi ne de uyudu. Dördüncü gece olunca dikkat ettim, gözlerinde biraz uyku işareti vardı. Bunun üzerine derhal Hak Teâlâya münâcât etti ve, "Ya Rab! Şu çok uyuyan gözden ve obur karından sana sığınırım," dedi. Kendi kendime bana bu ka- darı yeter, zihnimi karıştırmamalıyım dedim ve geri döndüm.
Derler ki ömründe hiçbir gece uyumamıştı. Bir gece, "Bu gece secde gecesidir," der o gece sabaha kadar başını secdeden kaldırmazdı. Başka bir gece, "Bu gece rükü gecesidir" der ve sabaha kadar rükü halinde bulunurdu. Sordular. Ey Veysel, böyle uzun geceleri bir tek hal üzere geçirmeye nasıl takat getiriyorsun?
"Biz henüz sübhane rabbiye'l-a'la' demeden sabah oluyor. Oysa üç kere tesbih getirmek sünnettir. Bunun için böyle hareket ediyorum. İstiyorum ki semadakiler gibi ibadet edeyim (ve hep kıyâm, rükü ya da secde halinde olayım)."
Namazda huşü nedir sorusuna, "Namazdayken yanına ok saplansa farkına var- mamaktır," dedi. Nasılsın sorusuna, "Sabah kalkan ve akşama kadar yaşayıp yaşa- mayacağını bilmeyen bir insan nasıl olursa öyle," diye cevap verdi.
Amelin nasıl diye soranlara, "Ah, yol uzun, azık yok!" diye cevap verdi. "Allah'a yer ve gök ehli kadar ibadet etsen, eğer Onun hakkında yakinin yoksa bunu senden kabul etmez," deyince sordular: "Onun hakkında nasıl yakın sahibi oluruz?" "Senin için tercih ettiği şeye gönülden razı olarak, kendini tamamıyla Ona ibadet etmeye vererek ve başka bir şeyle meşgul olmayarak," diye cevap verdi.
Allahumme Amin ⚘️
You need to log in to be able to comment.