Çok sevdiğim 
Nietzsche Ağladığında da geçen bir cümle var “hakikatin ne kadarına dayanabilirsin?” Bazen, insanlar tabiatları gereği gerçeklerin ağırlığı karşısında ezilir, un ufak olur. Hayat öğretir, bazen yalanlara inanmak iyidir. Her yalan acı vermez tıpkı her gerçeğin mutluluk getirmediği gibi. Ne zaman birine yalan söyleyecek olsam hep şu soruyu sorarım, hakikatin ne kadarına dayanabilir?
Hakikatin ne kadarına değil hakikati de nasıl söylediğimize bağlı. O kadar çok yalan üzere alışmaya alıştırılıyoruz ki var olan dayanma istidatı ortaya çıkmıyor. Neyi nasıl söylediği insanın çok önemli. Tıpkı padişahım öleceksin kelle uçururken evlatlarınız sizden daha çok yaşayacak denmesi ödüllendirilmesi gibi. Doğru sözü cellat yapmadan hakikat söylenmeli. İnsan herşeye alışıyor. O çok da asla dediklerine
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.