Attığın başlık bana şu şiiri hatırlattı.
SİSTE
Ne tuhaf, siste yürümek!
Her çalı, her taş ıssız,
Ağaçlar görmüyor birbirini,
Hepsi de yalnız.
Hayatım aydınlıkken henüz
Dostlarımla doluydu dünya.
Çöktü işte şimdi sis,
Biri yok ortalıkta.
Karanlığı bilmeyen
Bilge değil, olamaz.
İnsanı ayıran her şeyden,
Karanlık: hafif, kaçınılmaz.
Siste yürümek ne tuhaf!
Yalnız olmaktır yaşamak.
Kimse kimseyi tanımaz,
Herkes yalnız.
Hermann HESSE
Şiir okumayı severim. Bu şiiri daha önce okumamıştım. Teşekkürler Howl.
Hesse'nin minik bir şiir kitabı var bende orada denk gelmiştim. Normalde çeviri şiir sevmem ama bu çok hoş. Rica ederim :))
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.