122. sone
"Ezberimdedir senden armağan olan defter,
Aklımda yaşayacak her harfi, her cümlesi;
Değersiz kâğıtlardan koptu yazdığın sözler,
Zamanın ötesinde, sonsuzlaşacak hepsi;
Yeter ki, en azından, şu beyinle şu yürek
Yaşamı sürdürsünler güç alarak doğadan.
Onlar unutkanlığa yenik düşünceye dek;
Senin yazdıklarınsa kalkmayacak ortadan.
Bunca anı saklamak için defter yetişmez:
Aşkının hesabını tutmağa ne gerek var?
Her şeyi göze aldım, defteri attım bu kez,
Böylelikle kazandım daha sağlam anılar.
Deftere bel bağlamak, anmak üzere seni,
Unutkanlar safına çekip götürür beni."
Dolunay sana bir defter vermemiştim bence, yanlış mı hatırlıyorum :( Sanırım Shakespeare'in burada demeye çalıştığı şey iki insanın arasındaki konuşmalar da olabilir. Sanal arkadaşlıkların bağı o kadar güçsüz olabiliyor ki, insanın aklında her harfi ve her cümlesinin yaşayacağı bir muhabbet içerisinde bulunamayabiliyorsun gün içinde. Senle birkaç konuşmamız oldu, belki bunlar zamanın ötesinde ve sonsuzlaşacak konuşmalar. Hatta bir gün bir uzaylı 2778 yılında gelir de buradaki yorumumu görürse muhtemelen anlamayacak ve bizim şu an ne yapmaya çalıştığımızı çözümleyecek. Fakat olsun, şu beyinle şu yürek yaşamlarını sürdürdükçe güç alarak doğadan, belki daha da fazla kazanacağız o sağlam anılardan. Facebook sohbetleri ve paylaşımlarından kaçınacağımız sağlam anılar olursa tabii bence daha sağlam olur, ne dersin
Yüzümde kocaman bir gülümsemeyle okudum.Harika bir fikir olmuş bu Oğuz. Hepimizin sağlam anılara ihtiyacı var. Bu da onlardan biri oldu benim için. Teşekkür ederim. 🌻
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.